واکنش هاشمی رفسنجانی و بهزاد نبوی به وقایع 14 اسفند 1359 چه بود؟

بمناسبت سالگرد 14 اسفند 1359، چماقداران حزب اللهی توسط  حزب جمهوری اسلامی و نهادهای انقلاب، سپاه پاسداران و کمیته­ها، برنامه ریزی و بسیج شده بودند تا با قطع بلندگوها، شعار علیه رئیس جمهور و مصدق (با آوردن پوستر عکس مصدق در حال بوسیدن دست ثریا) مانع از برگزاری سخنرانی آقای بنی صدر شوند اما توسط بنی صدر افشا، توسط مردم متفرق یا دستگیر و به نیروهای انتظامی تحویل داده شدند. شکست و رسوائی جناح حزب الله با عکس العمل سخت خمینی، سران حزب جمهوری اسلامی و حکومت رجائی مواجه شد. برای نمونه، واکنشهای آقای رفسنجانی و بهزاد نبوی را می­آوریم که

1. مشخص می کنند که بنی صدر بخاطر دفاع از حقوق احزاب، با وجود اینکه برخی از آنها در ترور شخصیت بنی صدر، هیچ کوتاهی نمی کردند، مرتب مورد حمله خمینی و دستیارانش قرار می­گرفت
2. گواه آن هستند که عاملان استبداد قربانی استبدادی می­شوند که خود ساختند. چاه کن ته چاه است!

و در آخر، از شاهکارهای روزگار، اینکه آقای بهزاد نبوی که قبل از انقلاب چپ مارکسیست بود، در مسند خداوند می­نشست و میزان مسلمان بودن افراد را با معیارهایی نظیر تکبیر گفتن تشخیص می­داده است.

شماره 493 – دوشنبه 18 اسفند 1359

اهم اظهارات اکبر هاشمی رفسنجانی

وی تاکید کرد باید امنیت اجتماعات را شهربانی حفظ کند نه گارد و میلیشیا. حجت­الاسلام رفسنجانی در قسمت دیگری از سخنان خود گفت:

ما از برادرمان جناب آقای بنی صدر انتظار داریم که در نقش رئیس جمهور وقتی می­بیند مراسمی را که ایشان اعلام می­کنند کسانی که داعیه تجزیه­طلبی این مملکت را دارند و قاسملو ادعا می­کند با آنها در مورد حکومت جانشینی به توافق رسیده و کسانی که رسما اعلام مبارزه مسلحانه با جمهوری اسلامی کرده­اند و همچنین کسانی که دستشان در کودتا کشف و چهره­هایشان شناخته شده است اعلام همکاری می­کنند، ما توقع نداریم رئیس جمهور اعلام همکاری آنها را تحمل کند، چرا میلیونها نفری که رای داده­اند و همچنین نهادهای انقلابی در این مراسم شرکت نکنند و از سخنان رئیس جمهور استفاده نکنند، آقای رئیس جمهور باید موضع خود را در مقابل گروهکهایی که زیر نام ایشان و بطور حساب شده با نظام درافتاده­اند و وارد میدان شده­اند و دستشان در همه جا پیدا است، از نظر مواضع سیاسی روشن کنند و ما از برادرمان رئیس جمهور توقع نداشتیم که بگوید دهها هزار نفر بریزند و شهادت دهند.

 برای هر ناظری روشن بود که رود ولگا به رود تایمز انگلستان و می­سی­سی­پی آمریکا بهم پیوسته و از آب زمزم عربستان سعودی کسب تقدس می­خواهد بکند و به اروندرود ختم می­شود و این توطئه است. آنها که سمبلشان امیرانتظام، سعادتی و شهرام است چهره­هایشان در زیر شعارها دیده می­شود. نمی­شود این مسائل را نادیده گرفت هدف این توطئه این است که توجه مردم را از جنگ و از مناطق جنگی به داخل بیاورند و ما را از جنوب به شمال و مرکز کشور متمرکز کنند و جنایت عظیم این است که مردم ایران مسائل جنگ را تحت­الشعاع حرکات و سخنرانی­های داخلی قرار دهند.

همه هدفها و ابعاد قضیه از لحاظ سیاسی – نظامی و ارتباط آنها با کانونهای توطئه و حرکتهای شومی که اینجا و آنجا مشاهده می­شود. این است که جمهوری اسلامی و دولت مکتبی آقای رجایی را که ریگان از پیش، تمایل خود را برای سقوط آن اعلام کرده است تهدید کنند.

ما در این مقطع زمانی از شورای عالی قضایی انتظار داریم که مسامحه نکنند که ما این مسامحه را نخواهیم بخشید. رئیس مجلس شورای اسلامی در پایان سخنان خود گفت: ما از رهبر عظیم­الشان و امام عزیزمان و ذخیره الهی بخاطر اخطارشان قبل از سخنرانی و بخاطر اخطار و تذکراتشان بعد از سخنرانی تشکر می­کنیم.

ملت ایران و مقلدان ایشان که نمی­خواهند پیش از امام و با صدایی رساتر از امام سخن بگویند، انتظار دارند که در این حادثه عظیم، نقش امام پیشاپیش آنان باشد.

شماره 495 – چهارشنبه 20 اسفند 1359

اهم اظهارات بهزاد نبوی

ما باید در این شرایط وحدت و هماهنگی­مان را حفظ کنیم و بکمک همدیگر بارهای سنگینی که هست به منزل برسانیم و

می­دانستیم که یک جریانی وجود دارد برای تضعیف و سرنگون کردن دولت که شخص رئیس جمهور هم در واقع در این جریان سهیم بودند.

بعد از 14 اسفند شرایط تغییر کرد و در واقع ما دیگر از این به بعد سکوت را در قبال جریانات مختلفی که برعلیه دولت پیش می­آید جایز نمی­بینیم چون دیگر جریان را در جهت تضعیف دولت و یا سرنگونی دولت نمی­بینیم، در جهت کل انقلاب و تضعیف کل انقلاب و نابودی کل انقلاب می­بینیم،

همه ما شاهد بودیم که در روز پنجشنبه در یک لحظه ضدانقلاب بر انقلاب مسلط شد.

در خیابانهای تهران هرکس را که اثر اسلام در وجودش بود، می­گرفتند می­زدند و دستگیر می­کردند و تحویل گارد ریاست جمهوری و میلیشیای مجاهدین خلق می­دادند.

آقای رئیس جمهور که در سخنرانی پنجشنبه، دولت را به بی­کفایتی متهم می­کنند، در حالیکه در مقاله دیشب خودشان در روزنامه انقلاب اسلامی، اعتراض می­کنند که چگونه است به رئیس جمهوری که روز 13 اسفند مورد تائید امام قرار گرفته، اعتراض می­شود، ولی ایشان خودشان باید توجه بکنند که همان امامی که رئیس جمهور را تائید می­کنند بارها اعلام کردند تضعیف دولت، خیانت است در شرایط فعلی و ایشان در یک سخنرانی همگانی با دولت به آن شکل برخورد می­کنند که دیدید و این بار اولشان نبود. کارنامه­های ایشان را وقتی می­خوانیم تمام سخنرانی­هایشان را، مقالاتشان از بدو تشکل دولت و پیش­بینی­هایشان که دو ماه بیشتر این دولت سرکار نخواهد بود و سرنگون خواهد شد، تماما نشانگر موضع ایشان در قبال دولت بود ما تمام این مراحل را سکوت کردیم ولی الان ضروری می­بینیم که بخاطر حفظ انقلاب، بخاطر بقای جمهوری اسلامی، دیگر سکوت نکنیم چون سکوت ما در اینجا کمکی به خود انقلاب نمی­کند.

وی سپس افزود: کسانیکه در روز پنجشنبه بعنوان مردم معرفی شدند در واقع در صف تظاهرکنندگان نبودند. بلکه جزء پیروان چند گروه مشخص که من در اینجا اسامی آنها را دارم، مجاهدین خلق، دفتر هماهنگی، جبهه ملی، خلق مسلمان، پیکار و گروههای سلطنت­طلب بودند، که اسنادش هم هست. جبهه ملی با دفتر هماهنگی و جاما و مجاهدین خلق هماهنگی­هایی برای ایجاد تظاهرات 14 اسفند می­کردند و تظاهرات 14 اسفند را بهترین شرایط دانستند، برای اینکه بتوانند یک حرکت ضدانقلابی انجام بدهند.

بدلیل اینکه در تظاهرات 14 اسفند، گروهی مذهبی شرکت نداشتند و در سخنرانی­های دیگر آقای بنی صدر نظیر 17 شهریور یا 22 بهمن، از آنجایی که جمعیت مختلط بود، ایجاد یک چنین برنامه­هایی که روز پنجشنبه طرح ریزی شده بود، امکان پذیر نبود، ولی

جمع روز 14 اسفند یکدست بود و از کف­زدنها و سوت­زدنهایشان هم کاملا پیدا بود که چگونه جمعی هستند، حتی 4 نفر نبودند در آن جمع که تکبیر بگوید و همگی یکدست خالص ضد انقلاب و ضد پاسدار و ضد نهادهای انقلابی بودند و آن برنامه را که در آن رابطه ایجاد کردند.

درست است که در آن تظاهرات، شعارهایی برعلیه رئیس جمهور داده می­شد ولی در همان تظاهرات و جزء همان کسانی که مردم تلقی می­شدند، کسانی شعار مرگ بر بهشتی داده­اند و آقای رئیس جمهور از پشت تریبون اعلان کرده­اند که اول هدایت، بعد اگر نشد. در حالیکه اگر توهین به مقامات غلط است، همان کسانی که مورد حمایت هم قرار می­گیرند، اگر چنین صحبتی بکنند، نبایستی صحبت­شان مورد تائید قرار بگیرد که اول هدایت، اگر نشد بعد.

این قسمت را البته تلویزیونِ ما از اصل سانسور استفاده کرد و این تکه­اش را حذف کرد، شاید هم مفید بود. ولی در نوارهای رادیو تلویزیون هست و به دادستان کل هم ارائه داده شده است.

نبوی در پاسخ سئول خبرنگار ما که پرسیده بود، برطبق اصل 27 قانون اساسی که می­گوید تشکیل اجتماعات و راه­پیمایی­ها بدون حمل سلاح بشرط آنکه مخل به مبانی اسلام نباشد، آزاد است و از سوی دیگر

وزارت کشور با صدور اطلاعیه­ای هرگونه راه­پیمایی، اجتماعات و تظاهرات را ممنوع اعلام کرده، نظرتان در این مورد چیست؟ گفت: در هر قانونی شرایط استثنائی هست. ما در حال جنگیم و از اول جنگ بایستی این اطلاعیه صادر می­شد. چنین اطلاعیه­ای هم بارها صادر شده است و بار اول نبوده، در شرایط جنگ هم این نوع حرکات باید تحت کنترل دربیاید و یک آدم مسئول و متعهد وقتی با این مسئله برخورد کند، می­بیند که نه برای حفظ روحیه جنگی و نه برای حفظ روحیه مردم در شرایط جنگی ایجاد راهپیمایی­ها و تظاهراتی که ضربه بزند و تفرقه ایجاد کند، صحیح نخواهد بود و طبیعی است که دولت بر سر این اطلاعیه­ای که داده، هست و اجازه راهپیمایی نخواهد داد، مگر در مواردی که تشخیص بدهد ایجاد تفرقه و تشنج نمی­کند.

• بازنشر از سایت انقلاب اسلامی