انتخابات مجلس اول مهندسی شده و اکثر «نمایندگان» تقلبی بودند. این مجلس و رای آن در باره عزل، غیرقانونی بود
به آن دسته از جامعه سیاسی که در این «انتخابات» با پشت کردن به ملت، باز هم چهره واقعی خود را واضح نشان داد، امیدوار نیستم. حواشی این «انتخابات» نشان داد که بسیاری از آنها،در بهترین وجه، اصلا متوجه نیستند که با نقش خود در پیشبرد شعار «حفظ نظام، اوجب واجبات است»، مستقیم و غیرمستقیم، شریک جرم رژیم در جنایت‌ها و خیانت‌ها و… و تجاوزها به حقوق هستند. ولی امیدوارم آن دسته از ایرانیان، به خصوص در جامعه مدنی، به تجربه «انتخابات» در رژیم ولایت مطلقه، به عنوان یک پند بنگرند، و از آن به عنوان یک درس دیگری دال بر نیاز حیاتی پشت به قدرت و روی به ملت داشتن، و افزونی اعتماد به نفس فردی و اعتماد به نفس ملی، استفاده کنند، تا هرکدام از همه ما، به سهم خود و به نوبه خود، شور و شعف و لذت مشارکت در ساختن سرنوشت‌های خوب و خوب‌تر را ارزانی کنیم.
یکپارچه برخیزید و بجای رفتن به پای صندوقهای خواری، رای متین خود را به مخالفت با رژیم جنایتکاران اظهار کنید. چنان کنید که جهانیان در برابر شما و اراده زیست در استقلال و آزادی شما، سر تعظیم فرود آورند. پیروزی خود را متحقق کنید.
تصمیمهای معمولی و روزانه ما در زمان حال، سرنوشت ما را در زمان آینده رقم می‌زنند و در همین امروز، آنها را جلوی چشممان نمایان می‌نمایند. مشارکت در جنبش خودجوش فعال تحریم «انتخابات» و تلاش در هرچه فراگیرتر کردن آن، سرنوشت‌های خوب و خوب‌تری را برای ما به ارمغان خواهد آورد. پشت به ملت و روی به قدرت کردن، و شرکت در «رای‌گیری» به این رژیم جنایت‌کار، مشروعیت نداشته را به این رژیم می‌دهد، و با این عمل در زمان حال، برای خود و برای عزیزان خود زندان‌های بد و بدتری را خواهیم ساخت، و خود و بقیه را در آنها زندانی خواهیم کرد.
مطلب واضح و مهمی که به تاکید موکدی محتاج است که این پدافتد، منحصر به دوران «انتخابات» نمی‌شود. عکس‌العمل شدن به قدرت‌ها، و بررسی وژدان احساسی و محدود کردن کاربرد آن به دوران «انتخابات» جفای به خود، و ناچیز کردن ابزاری است که می‌تواند همه‌روزه بکار زندگی فردی انسان‌ها، و بکار زندگی جمعی جامعه بیاید.
سرپیچی از تسلیم، و خودداری از تن دادن به پذیرش این تلقین و مغزشوئی که: هیچ راه حلی نیست…. و قضا و قدر بوده است…. ما را یارای مقابله با قدرت داخلی نیست…. قدرتهای خارجی اینگونه می‌خواهند و کار انگلیس و امریکا و اسرائیل است و کاری از دست ما برنمی‌آید…. سرپیچی از تسلیم و انفعال و خودداری از تن دادن به پذیرش این تلقین و مغزشوئی که مردم بی‌عرضه و ناتوان هستند و سرنوشتی که دارند قابل تغییر نیست. پافشاری بر بی‌عرضه و ناتوان نبودن مردم و تلاش برای اثبات آن به خود و به هرچه بیشتر از افراد جامعه.
...نتیجه اینکه کسانی که به هر علتی در «رای‌گیری» شرکت کرده و می‌کنند، دانسته یا نادانسته، خواسته و یا ناخواسته، به این رژیم مشروعیت داده و می‌دهند.
غنای وژدان تاریخی، تاثیرگذار بر غنای وژدان احساسی، و وژدان علمی، و وژدان تاریخی است و از پیش‌نیازهای غنای وژدان عمومی در سطح فردی، و غنای وژدان همگانی در مقیاس ملی است. در آستانه انتخابات اولین دوره مجلس شورا، پس از انقلاب ۵۷، که مرحله اول آن در ۲۴ اسفند ۱۳۵۸ و مرحله دوم آن در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۵۹، برگزار گردید و در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۵۹، اولین جلسه مجلس اول برگزار گردید.
در مقابله با بحران‌ها و حل مشکلات و معضلات، دو دید متفاوت موجود است: اول اینکه مردم راه حل هستند. دوم اینکه مردم مساله هستند! قدرت‌مداران، مردم را مساله و مزاحم می‌دانند، و نه مشکلات موجود در جامعه را! کووید۱۹ مثال خوبی برای درک این واقعیت است: آقای ترامپ، مردم را مساله، و حتی پزشکان را مسئول بحران می‌داند! و حاضر نیست برای آمار فاجعه‌آمیز کووید مسئولیتی بپذیرد. دیروز در فلوریدا در یکی از فعالیت‌های انتخاباتی او، حاضرین شعار می‌داند: «…فاچی را اخراج کن…» ترامپ جواب می‌دهد: «…تا چند روز بعد از انتخابات صبر کنید…» (دکتر انتونی فاچی از متخصصان کلیدی مدیریت پزشکی کووید۱۹ در امریکا بوده است، و ترامپ بسیاری از توصیه‌های وی را اجرا نکرد، و این طبیب برجسته را ’ابله‘ خواند!)
در مقابله با بحران‌ها و حل مشکلات و معضلات، دو دید متفاوت موجود است: اول اینکه مردم راه حل هستند. دوم اینکه مردم مساله هستند! قدرت‌مداران، مردم را مساله و مزاحم می‌دانند، و نه مشکلات موجود در جامعه را! کووید۱۹ مثال خوبی برای درک این واقعیت است: