
گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت -تروریسم نظامی در عراق، تروریسم نظامی، فرهنگی، اقتصادی، و سیاسی در ایران
۲۰ دی ۱۳۹۸گسترش انواع خشونتهای نظامی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، و سیاسی، سرنوشت شوم مردم منطقه شده است.
گسترش انواع خشونتهای نظامی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، و سیاسی، سرنوشت شوم مردم منطقه شده است.
اگر که شما و ما حسرت روزهای خوب را میخوریم، و آرزوی سرنوشت بهتری را داریم،…. هر کدام از همه ما مردم، باید به سهم خود و به نوبه خود، در ساختن سرنوشت خوب و خوبتر، فعال باشیم و یک کاری انجام دهیم، حالا حتی اگر آن کار در ظاهر به نظر کوچک بیاید.
هر کدام از همه ما مردم، باید به سهم خود و به نوبه خود، در ساختن سرنوشت خوب و خوبتر، فعال باشیم و کاری انجام دهیم، حالا حتی اگر آن کار در ظاهر به نظر کوچک بیاید.
در طرح پیشنهادی ’رسانههای همگانی، به عنوان شاخه چهارم دولت حقوقمدار‘ گردانندگان رسانههایی که بودجه آنها توسط دولت (یعنی در واقع توسط ما مردم) تهیه میشود، برای مدتی معلوم و محدود، و توسط خود ما مردم، و بطورمستقیم توسط انتخابات آزاد، انتخاب میشوند که به جای نوکری هر کسی که در قدرت باشد، خدمتگذاران ما مردم، و پاسخگو به ما مردم باشند.
به غیر از اصلاحطلبانی که دستشان به فساد و خون آغشته است، بقیه استمرارطلبان اگر قبلا یکی یکی در مواضع خود تجدید نظر کردهاند، حالا، چارهای جز اعتراف به اصلاحناپذیر بودن و تحولناپذیر بودن رژیم ندارند. امیدوارم که این اعتراف را نه یکی یکی، بلکه گروه گروه انجام دهند، چرا که هر یک روز بیشتری که این رژیم بر قدرت بماند، یک روز به خطر سوریهای شدن ایران نزدیکتر میشویم.
اگر خودسوزی خانم سحر خدایاری، دختر آبی، را در رفتن و یا نرفتن به ورزشگاه ناچیز کنیم، کجا میتوانیم شاهد ساختن سرنوشتهای خوب و خوبتری برای خود و عزیزانمان و این نسل و نسلهای آینده باشیم؟
برای بازگشت به بهار ایران، برای استقرار، و استمرار، و پیشبرد مردمسالاری، نیاز است که فرهنگ ضدقدرت، فرهنگ مردمسالاری، در همه ابعاد اندیشه راهنما، و سیاسی، و فرهنگی، و اجتماعی، و نیز اقتصادی اشاعه یابد، و نهادینه شود. این مجموعه جلسات گفتگوها آقای بنیصدر و علی صدارت، این هدف را پی میگیرد و این چند جلسه گفتگو درباره افکار پیکتی، از زاویه اقتصادی به این مهم پرداخته است.
هر کسی باید بفهمد و باید به دیگران بفهماند که این ’مردم‘ خود وی و خود همگی ما هستیم، هر کدام به سهم خود و به نوبه خود. بیاد بیاوریم که مردم در تونس به ۱۰ روز بن علی را از اریکه قدرت پایین کشیدند و همین اواخر در تبعیدگاه جنایتکاران، عربستان سعودی، از دنیا رفت. در مصر، حسنی مبارک به ۲۸ روز، و در اجزایر، بوتفلیقه به ۲ ماه و در سودان، عمر البشیر به ۴ ماه سرنگون شدند. باید از تجربه این کشورها (تجربههای خوب و مثبت، و نیز تجربههای بد و منفی) درس بگیریم.
این وحشت و دو دلی که اگر حاکمان مستبد و سلطهگر نباشند، وضعت مردم زیرسلطه بسیار بدتر خواهد شد، از کارسازترین و مهمترین و موثرترین اضطرابها بوده است، که بدون هیچ استثنائی، در طول تاریخ و در عرض جغرافیا، توسط همه مستبدان، به اشکال به ظاهر متفاوت، بکار برده شده است. بدون این رویه، که امتحان خود را، با موفقیت پس داده است، امکان ادامهٌ سلطهٌ مستبدان، که همیشه اقلیتی زورگو و خشونتگستر، و حاکم بر اکثریت منفعل و فعلپذیر هستند، غیر ممکن است.
مدت زمانی که در کشورهای مختلف، جامعه توانست با فعال شدن حداقل لازمی از مردم، برای ساختن سرنوشت خوب و خوبتر، باعث سقوط مستبد در کشور خود بشوند: فیلیپین= ۴ روز مارکوس تونس= ۱۰ روز زینالعابدین بن علی مصر= ۱۸ روز - حسنی مبارک الجزایر= ۲ماه عبدالعزیز بوتفلیقه سودان = ۴ ماه عمر البشیر همین امروز سند دوران گذار در سودان را نهایی کرده و بین شورای فرماندهی نیروهای مسلح و نیروهای تغییر و آزادی(قوات الحریه و التغییر) توافق نهایی انجام می شود. جنبش خودجوش در هنگ کنگ، علیرغم اینکه قانون استرداد مجرمین به چین، ’معلق‘ اعلام شد، هنوز ادامه دارد و با فعال ماندن مردم، پیوسته بر ابعادش افزوده میشود. هر جامعهای که بر قدرت عصیان میکند، برای همه مردم شعفانگیز و شوقانگیز است که گفت: نهال شوق در خاطر، چو برخیزند، بنشانند