۱۳ تیر ۱۴۰۱
رسانه‌هایِ همگانیِ ملی، که بودجهٌ آنها توسط دولت پرداخت می‌شود، که یعنی در واقع متعلق به خود ما مردم هستند، باید توسط کسانی اداره شوند که توسط خود ما مردم، مستقیما، برای مدت محدودی انتخاب می‌گردند، و در نتیجه، مستقیما، به ما پاسخ‌گو هستند.
رسانه‌های شخصی، و رسانه‌های خصوصی، هیچ ارتباطی به «شاخه چهارم» ندارند و همه آنها به صورت مستقل و آزاد از هر چهار شاخهٌ دولت (از جمله شاخه چهارم)، باید بتوانند آزادانه فعالیت کنند.
۱۸ بهمن ۱۴۰۰
گذار از استبداد به مردمسالاری، و عبور از ولایت مطلقه این و آن، و رسیدن به ولایت جمهور مردم، از من، از شما، از ما، از هسته‌های ما، از همه تک‌تک ما مردم شروع می‌شود.
۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۰
سرنوشت هسته‌هایی که یکی دو نفر، تصمیم‌گیرنده و گرداننده امور باشند و بقیه، بیشتر از شنونده و تماشاگر باقی نمانند، به گروههایی هرمی و استبدادی خواهد انجامید. کار این گروهها، دوام نمی‌آورند و انشعاب و انحلال‌هایی که در «اپوزیسیون» شاهد آنها بوده‌ایم، غالبا به این دلیل بوده است.
برای اینکه سرنوشتهای خوب و خوب‌تری را برای خود رقم بزنیم، برای رسیدن به جامعه‌ای باز، و برای هرچه بازتر کردن جامعه، بایسته است هسته‌هایی بسازیم و در آنها فعال شویم که:
۱-هر فردی، خود رهبری‌کننده خویش باشد. (حق رهبری خویش)
۲-کاری جمعی، توسط مجع تصدی شود. (حق شرکت در رهبری جمعی)
به این معنا که هر عضو در هر هسته‌ای باید از جمله از دو حق برخوردار شود: اول حق رهبری خویش، و دوم حق مشارکت در رهبری جمعی. در این صورت میزان قدرت و نقش این عامل در روابط، کمتر و کمتر می‌گردد، و هر چه به صفر تمایل بیشتری پیدا کند، طول عمر، و بازدهی، و تاثیرگذاری این‌گونه هسته‌ها در ساختن سرنوشتهای بهتر و بهتر، بیشتر و بیشتر می‌گردد. در چنین شرایطی، انگیزه افراد برای مشارکت بیشتر، و برای فعالیت و خلاقیت و ابتکار بیشتر.
