در حرکت در جهت رسیدن به جامعه‌ای که کم‌کم مردم‌سالارتر می‌شود، و فرهنگ مردم‌سالاری در آن، آهسته و پیوسته نهادینه‌تر می‌شود، انتخابی بودن متصدیان وسایل و ابزار فرهنگ‌سازی، و در نتیجه پاسخ‌گوتر بودن آنها به مردم، و فراهم آوردن امکانات نظارت هرچه بیشتر مردم، نقش اصلی را بازی می‌کند، و این خود به صیقل دادن مفاهیم مربوط به شاخه چهارم، کمک می‌کند.
در این قرن هم، مانند قرون گذشته، اهمیت نقش افکار عمومی بر قدرتها، نه تنها پوشیده نمانده است، بلکه سلطه‌گران، به اهمیت جنگ روانی علیه مردم، بیشتر پی برده‌اند. سلطه‌گران در قرن ما هم، هسته عقلانی یک پیام را، به تناسب مخاطب خود، با پوسته‌های مختلف، به آنها عرضه می‌کنند. استفاده از رسانه‌های شخصی، مانند فیس‌بوک و تویتر و اینستاگرام و واتساپ، و… وسیله‌ای برای پیشبرد این تزویر رسانه‌ای است. دانستن و بررسی جزئیاتی از بعضی از این جنگ‌های روانی، برای ما ایرانیان که بعد از مدت چند دهه، هنوز گرفتار ولایت مطلقه هستیم، بسیار مفید است، و امیدوارم که نور کوچکی باشد بر تاریکی موفقیت قدرت‌های داخلی و خارجی استمرارطلب، در جنگ روانی علیه مردم، برای استمرار دینامیک ساز و کارهای ساختار سلطه. آیا ما ایرانیان و ما مردم منطقه و سایر مردم سلطه‌بر دنیا، این واقعیت را در‌می‌یابیم که راه حل برای بیرون رفتن از بحران‌های فاجعه‌آمیز دنیا را، نمی‌توان از سازندهٌ آن بحران‌ها، یعنی قدرت‌های دولتی و غیردولتی داخلی و خارجی، انتظار داشت و ما باید با اعتماد به نفس فردی و با اعتماد به نفس ملی و جمعی، آنچه خود داشته را ز بیگانه تمنا نکنیم!
اگر ما نتوانیم در مهمترین جنگی که قدرتها, علیه ما براه انداخته‌اند یعنی جنگ روانی، پیروز شویم، این رژیم، تا فرو افتادن میهن ما از لبهٌ پرتگاه بحران‌های ساختهٌ قدرتها، در خطرهای فزایندهٌ نابودی، جلو خواهد رفت. شناخت و خنثی کردن انواع ترفندهای جنگ روانی که قدرتها بر علیه مردم، به شکل‌های مختلف و در زمان‌های مختلف و در بحران‌های مختلف، بکار می‌برند، رمز پیروزی در همه جنگ‌های دیگر با قدرتها، و راهگشای گذار خشونت‌زدا از استبداد به مردم‌سالاری است.
اگر یک حداقل لازمی از ما مردم، با اعتماد به نفس فردی، و با اعتماد به نفس ملی، در میدان ساختن سرنوشت خود حاضر باشیم، برپایی، و پویایی، و پیشبرد مردم‌سالاری در وطن، توسط هم‌وطنان، بسیار نزدیک‌تر از آن است که قدرتها تبلیغ می‌کنند.
این دو سند تکذیب می‌کنند دروغهائی را که از سقوط رﮊیم شاه بدین سو ساختند و پراکندند که گویا در آن کنفرانس گوادولوپ قرار بر رفتن شاه و آمدن خمینی شده بود
نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد–آواره عشق ما آواره نخواهد شد*آن را که منم منصب معزول کجا گردد–آن خاره که شد گوهر او خاره نخواهد شد!
بنا بر اسناد آرشیو ملی آمریکا، ابوالقاسم کاشانی چند سال بعد از سرنگونی محمد مصدق در کودتای ۲۸ مرداد - در شرایطی که با حکومت پهلوی اختلاف پیدا کرده و خانه‌نشین شده بود - به دوایت آیزنهاور، رئیس جمهوری ایالات متحده نامهای تظلم‌خواهانه...
«....من چگونه میتوانم در ساختن سرنوشتی خوب و خوبتر برای خود و عزیزانم، نقش‌آفرین باشم و کاری انجام دهم؟....» حال هرچقدر هم که آن کار در ظاهر کوچک به نظر بیاید.
