کشف 60 جسد زندانیان سیاسی در قنات جهرم در اردیبهشت 1362

اوائل فروردین ماه سال جاری، موسوی اردبیلی در یکی از مصاحبه هائی که در باره ادامه کار «هیئت بررسی فرمان امام» داشته، اشاره به پرونده جهرم میکند بدون اینکه به جزئیات آن بپردازد. او با همان لحن تمجمج آمیز که برای اغلب ایرانیان آشناست، توضیح میدهد:«بله… مسائلی در جریان است که قرار است پرونده جهرم در رابطه با تخلفاتی که در آنجا شده، مورد بررسی قرار بگیرد و اگر معلوم شود…». ماجرا از این قرار بود که فرزند یکی از محترمین شهر جهرم ناگهان مفقود میشود. او قبلا از هواداران یکی از گروههای سیاسی بوده و به تازگی از زندان آزاد شده بود. پس از مدتی جستجو بی نتیجه، فرد ناشناسی به وی خبر می دهد که جسد فرزندش در یکی از چاههای قنات اطراف جهرم است. جسد در همان نقطه کشف می شود. خبر در شهر انتشار میابد. به دنبال آن، معلوم میشود خانواده های زیادی هستند که فرزندشان همزمان مفقود شده اند. این خانواده ها به اطراف شهر جهرم سرازیر شده و به جستجوی چاه های قنات میپردازند. حدود 60 جسد را می یابند. آنها کسانی بودند که قبلا اتهام همکاری یا هواداری گروه های سیاسی را داشته و اغلب پس از گذراندن به اصطلاح محکومیت از زندان آزاد شده بودند.

بدنبال پیدا شدن جسد جوانان و نوجوانان، مردم شهر به هیجان آمده و تظاهرات برپا می کنند. امام جمعه شهر و پاسدارنش مورد اتهام قرار می گیرند که در این خیانت فجیع دست داشتند. گفته میشود همان شخصی که اول از همه جسد فرزند وی کشف شده، وسیعا دست به افشاگری میزند و شکایتی به «هیئت بررسی فرمان امام» میفرستد. امام جمعه جهرم در خطبه های نماز جمعه این شخص را به نام، مورد حمله قرار داده و او را به جاسوسی و کمک به ضدانقلابیون و به عنوان «یکی از سرمایه داران که با تبلیغات خود آبروی جمهوری اسلامی را میبرد»، معرفی می کند. نا گفته نماند که این شخص به مناسبتی با موسوی اردبیلی آشنائی داشته و به همین دلیل موسوی اردبیلی ماجرا را پیگیری کرده و در مصاحبه اش اشاره ای به موضوع می کند.

منبع: روزنامه انقلاب اسلامی – شماره 49- 2 تا 15 اردیبهشت 1362- 22 آوریل تا 5 مه 1983