مرغ سحر ناله سرکن
داغ مرا تازه تر کن 
زآه شرر بار اين قـفس را 
برشکن و زير و زبر کن 
بلبل پـر بسته ز کنج قـفس درآ 
نغـمهء آزادي نوع بشر سرا 
در نفسي عرصهء اين خاک تيره را، پر شرر کن! ناله سر کن 

ظلم ظالم، جور صياد 
آشيانم داده بر باد 
اي خدا! اي فـلک! اي طبـيعـت!
شام تاريک ما را سحـر کن، پر ثمر کن

نوبهـار است، گل به بار است 
ابر چـشمـم، ژاله بار است 
اين قـفس، چون دلم تـنگ و تار است 
شعـله فکن بر قـفس اي آه آتـشين 
دست طبـيعـت گـل عـمر مرا مچين 
جانب عاشق نگه اي تازه گـل از اين 
بـيشتر کن، بـيشتر کن 
مرغ بي‌دل شرح هـجران مخـتصر مختصر کن! 

-ملک اشعرای بهار-