این روزها با اخراج صدها ایرانی از امارات، سی و سومین سالگرد کودتای نوژه(۱) و تشدید توجیه مراجعه مالی به دولت‌های غربی از سوی بخشی از اپوزسیون مصادف شده است. انتشار سندی که به هر ۳ موضوع فوق مرتبط است می‌تواند برای بررسی توسط نیروهای دموکراسی‌خواه ایرانی مفید باشد.

در ۲۳ ژانویه ۱۹۸۲ (۳ بهمن ۱۳۶۰)، «تمام البرازی» خبرنگار روزنامه کویتی السیاسه گفتگویی مفصل و جنجالی با دکتر شاپور بختیار در پاریس انجام می‌دهد که مشروح آن‌را در زیر می‌توانید مطالعه نمایید(۲):

جنجالی‌ترین بخش این گفتگو، جایی است که البرازی، نظر بختیار را درباره جزایر سه‌گانه می‌پرسد:

این موضع که تا قبل از دیدن اصل گفتگو برای نگارنده غیرقابل باور بود، سوالاتی را نسبت به چرایی و پشت پرده ابراز آن ایجاد می‌کند که امیدوارم یاران و همکاران آن زمان بختیار (آقایان حمید ذوالنور، سیروس آموزگار، جواد خادم، علی شاکری زند، خسرو شاکری زند، منوچهر رزم آرا، مهرداد خوانساری، ایرج پزشکزاد، هادی خرسندی، علیرضا نوری‌زاده، حمید صدر و ….) که بعد از ابراز این موضع یار و همکار وی بوده‌اند، بدان پاسخ دهند:

۱- چه عواملی باعث شدند که بختیار، ناگهان در ۳ بهمن ۱۳۶۰ چنین موضعی اتخاذ کند؟ 

۲- آیا مواضع صدام‌ مبنی بر «خروج بی قید و شرط ایران از سه جزیرۀ ابوموسی، تنب بزرگ و کوچک» که قبل و بعد از جنگ ۸ ساله، مرتبا از سوی وی و دولتش تکرار می شد(۳)، به‌علاوه روابط بسیار نزدیک دکتر بختیار با صدام و دیگر کشورهای عرب منطقه(۴)، علت اصلی این موضع‌گیری نبوده است؟

ارائه روایتی مستند از تجربه های شکست خورده در مبارزه با جمهوری اسلامی می تواند از تکرار آنها جلوگیری نموده، مسیر گذار به دموکراسی را کم خطرتر نماید.

 

۱- پشت پرده حمایت صدام حسین از کودتای نوژه/ مفاد قرارداد سری صدام-بختیار (عکس و سند)

۲- هموطنان می توانند با مراجعه به کتابخانه کنگره آمریکا به آرشیو روزنامه السیاسه دسترسی داشته باشند. 

۳- مواضع صدام و دولتش، قبل و بعد از جنگ 8 ساله درباره جزایر سه گانه: +  +  + 

۴- ادعای منوچهر رزم آرا درباره پول‌هایی که دکتر بختیار از دولت‌های عرب منطقه گرفت.