برای مشارکت در ساختن سرنوشتی بهتر برای خود و عزیزان خود و میهن خود، بایسته است که همگیمان در هر مکانی، در هر زمانی، به هر حقی از هر بشری تجاوز میشود اعتراض کنیم.
از جمله با اینگونه روشهای خشونتزدا است که اسلحه در دست سرکوبگر، بیاثر میگردد.
در این روزها که دوباره ابعاد تچاوزها به حقوق هموطنان ما شدت گرفته است، یادمان باشد گه هرکدام از ما و یا هرکدام از عزیزان و جگرگوشههایمان، به راحتی میتوانیم جای زندانیان سیاسی رژیم باشیم.
تو هرگز رسیدی به فریاد کس؟—که میخواهی امروز فریاد رس؟
نخواهی که گردد دلت دردمند—دل دردمندان برآور ز بند
اول سراغ یهودیان رفتند; من یهودی نبودم; اعتراض نکردم
سپس به لهستان حمله کردند; من لهستانی نبودم; اعتراض نکردم
آنگاه لیبرال ها را تحت فشار قرار دادند; من لیبرال نبودم; اعتراض نکردم
بعد از آن نوبت به کمونیست ها رسید; من کمونیست هم نبودم; اعتراض نکردم
و سرانجام سراغ من آمدند; هر چه فریاد کردم و کمک خواستم; کسی باقی نمانده بود که اعتراض کند
(برتولت برشت)
(مانا نیستانی)
برای مشاهدۀ سخنرانی دربارۀ “افکار عمومی، رسانهها و جنبش” اینجا را کلیک کنید.
بیشتر از رسانههای ملیِ همگانی بهمثابه شاخه چهارم دولت ❊سایت شخصی علی صدارت❊ کشف کنید
Subscribe to get the latest posts sent to your email.