علی صدارت: نباید اجازه دهیم که تاریخ را قدرت‌مداران ظفرمند، و آنها که در جنگ روانی پیروز می‌شوند روایت کنند! صورت جلسات شورای انقلاب، و بعضی مدارک و روایات دیگر.
بعد از چهل سال، صورت جلسات شوراس ی انقلاب، منتشر شد. مشخص نیست که آیا مطالب منتشر شده، همه اسناد در دسترس بوده و یا مدارک دیگری هم هستند که هنوز به دیده افکار عمومی نرسیده است، نیز مشخص نیست که دارندگان این صورت جلسات، چرا مدارک به این مهمی را زودتر منتشر نکردند.
به هر حال، این اسناد، به همراه گفتگوهای مجموعه «یک سینه سخن» با آقای بنی‌صدر در مورد سرمقاله‌های روزنامه انقلاب اسلامی و «روزها بر رئیس جمهور چگونه می‌گذرد» و «کارنامه»، که طی چند جلد کتاب بازنویسی و بزودی منتشر خواهد شد، و مصاحبه‌ها با تلوزیون سپیده استقلال و آزادی، و… تاریخ‌نویسی عصر انقلاب ایران است، از بهار انقلاب، تا خزان آن در کوتای خرداد ۱۳۶۰.
❊
در ذیل، فایل پی دی اف صورت جلسات شورای انقلاب را به شما هموطنان گرامی تقدیم می‌کنیم:
صورت_مذاکرات_شورای_انقلاب_اسفند_57
❊
صورت_مذاکرات_شورای_انقلاب_فروردین_58
❊
صورت_مذاکرات_شورای_انقلاب_اردیبهشت_58
❊
صورت_مذاکرات_شورای_انقلاب_خرداد_58
❊
صورت مذاکرات شورای انقلاب – تیر 58
❊
به اضافه اسناد موجود، در تجدید چاپ سرمقاله‌های روزنامه انقلاب اسلامی قبل از کودتای خرداد ۱۳۶۰ که با عنوان «کارنامه» و «روزها بر رئیس جمهور چگونه می‌گرند» گفتگوهایی با آقای بنی‌صدر انجام شد که فعلا پنج گفتگوی صوتی:
یک سینه سخن! گفتگوی‌های آقای بنی‌صدر و علی صدارت – کارنامه رئیس جمهور بنی‌صدر، و پنج جلسه بازخوانی هشدارهایی که بعد از کودتای خرداد۱۳۶۰ به وقوع پیوستند:
http://alisedarat.com/1399/04/09/6268/
http://alisedarat.com/1399/04/16/6284/
http://alisedarat.com/1399/04/23/6328/
http://alisedarat.com/1399/05/06/6435/
http://alisedarat.com/1399/05/13/6468/
و یک مصاحبه تصویری:
چرا و با چه هدفی اولین رئیس جمهوری روزانه به مردم گزارش مکتوب می داد؟، مصاحبۀ تلویزیون سپیدۀ استقلال و آزادی با ابوالحسن بنی صدر
(از مجموعه احتمالا ۷-۸ مصاحبه) منتشر شده است. آقای بنی‌صدر، در این مصاحبه از جمله گفت: »…ویژگی دوم، مطالعۀ بالینی روزمرۀ انقلاب است. انقلاب های دیگر این اقبال را نداشتند. ما، هم در انقلاب نقش تعیین کننده داشتیم، هم مطالعۀ بالینی این انقلاب را، روز به روز، بر عهده گرفتیم. این مطالعه های بالینی، قبل تر در سرمقاله های روزنامۀ انقلاب اسلامی و مصاحبه ها، بعداً در مصاحبه ها، بعلاوۀ در نامه ها، بعلاوۀ در کارنامه یا وضعیت سنجی روز بروز، انجام گرفتند. حالا در واقع، ویژگی این کارنامه که هر روز به مردم گزارش می شد، چیست؟ این کارنامه، ویژگی های بسیار دارد. در واقع محک و ضابطه‌اش را بدست می دهم که شنونده و خواننده با این محک ها در این مطالعۀ بالینی بنگرد. اگر دید که خلاف این محک ها در این متن هست، من دروغگو بوده ام. و اگر نه، راستگو بوده ام؛ یعنی مطالعه، دقیق انجام گرفته و ذهنیات دخالت نکرده بود. در اینکه مثلاً به سود خود گزارش روزانه بدهیم، به زیان این و آن. خود من هم می باید که متوجه می شدم که حالا که دارم مطالعه می کنم– ممکن است دیگر، ذهنیات آدمی مشغول است و هر روز هم برخورد و این ها-، چه کنیم که این وضعیت پیش نیاید که چیزهایی در سود خود و به زیان دیگری، هر روز بگوییم و تبلیغات روزمرۀ یکطرفه بکنیم و بعد واقعیت ها را تکذیب کنیم. پس قرار گذاشتم بر اینکه از امرهای واقع مستمر، صحبت کنم. یعنی، اگر چیزی را آن روز گفته ام، امروز جامعۀ ایرانی با آن سر و کار ندارد، آن روز من دروغ گفتم. اگر امروز سر و کار دارد، یعنی من آن روز به نفع خود و به زیان دیگری، سخن نگفتم: واقعیت را آن جور که هست، دیدم، گفتم، به دلیل اینکه امروز هم همان، واقعیت پیدا کرده است. امروز شنونده و بیننده– چون این کارنامه، مطالعه بالینی است- بخواهد بفهمد که امروز چرا در این وضعیت هست، هیچ چاره دیگری جز مراجعه به آن کارنامه ندارد. چون بغیر از آن کارنامه، مطالعۀ دیگری، نه در انقلاب ایران واقع شده، نه در جاهای دیگر. مثلاً من از جنگ صحبت کردم و سرنوشتی که جنگ پیدا می کند و پیامدهای جنگ. اگر مردم ایران آن سرنوشت در جنگ را پیدا نکرده و آن پیامدها را ندارد، ارزیابی من غلط بوده است. اگر آن سرنوشنت رادارد، آن ارزیابی، آن مطالعه، بی طرفانه بوده است، واقع بینانه بوده و به جامعه می گوید که چه عواملی آن زمان سبب شده که امروز، این جامعه، در این وضعیت باشد. ما داریم یک صحبتی می کنیم با بیننده و شنونده که کمتر کسی در این جهان، جرأت این کار را دارد. شما متنی را در اختیار می گذاری که می گویی ۴۰ سال پیش بابت وضعیت امروز خود، گفته شده است. ما نمی گوییم در مکان و زمان خود بسنجید، چنانکه رویه است و می گویند، کسی، فلان نظر را داده، مثلاً مدرس راجع به فلان مسئله این حرف را زده، آن نظر را با طرز فکر امروز، نسنج. ما، این را نمی گوییم. می گوییم، با همین وضعیتی که امروز داری، ببین، آن روز، آن ارزیابی، آن تحلیل، آن نگرش، آن جستجو، در رابطه با واقعیت، آنجور که هست، درست انجام گرفته، یا خیر. و به او می گوییم که این مراجعه به کارنامه را نه برای اینکه ما را امتحان کنی، بکن. نه، بکن، برای اینکه بفهمی، چرا در این وضع هستی. چون آن عوامل سر جایش است. حالا، یک ویژگی دیگر که مربوط می شود به سؤال شما، اینکه، بعضی ها مدعی شده اند، بخصو وسط بازها، که خطرناک ترین موجودات روی زمین هستند. وسط بازها در هر جامعه ای پیدا بشوند، عامل شکست جبهۀ استقلال و آزادی و حقوندی می شوند، و موجب پیروزی طرفِ زور و قدرت و ویرانگری. آنها بازی می کنند، بزنگاه که می رسد، جانب قدرت را می گیرند. بعد هم که فسق و فجور و فساد آن قدرت ظاهر شد، می گویند، کی بود، کی بود، ما نبودیم، ما طرف سوم بودیم. آن دو طرف با هم دعوای قدرت می کردند. در مورد من هم همین واقع شده است حالا، راست و دروغش را از کجا بفهمیم؟…»
بیشتر از رسانه‌های ملیِ همگانی به‌مثابه شاخه چهارم دولت ❊سایت شخصی علی صدارت❊ کشف کنید
Subscribe to get the latest posts sent to your email.