سپتامبر 2024

بریایی و پویایی و پیشبرد مردمسالاری در وطن ما، بدون یک جنبش هرچه فراگیرتر و مستمر و پایدار در ایران غیر ممکن است,

 نیز بدون یک تلاش مردمی و هماهنگ در تمام دنیا، مشکل‌تر خواهد بود. 

این واقعیت در مورد سایر کشورها نیز صادق است. 

سرنوشت همه‌ی ما شهروندان دهکده جهانی، بسیار در هم تنیده است.
باید پرسید که بعد از ۷۸ جلسه قبلی مجمع عمومی سازمان ملل، و به علت آن جلسات و به‌خصوص سخنرانی‌های ایراد شده در آن جلسات، اتفاق اتفاقات مهم و مثبت در دنیا چه بوده است؟

این روزها مصداف است با سالگرد حمله صدام به ایران (۴۴ سال پیش) و اعلام روز جهانی صلح (۴۳ سال پیش) است.

۴۵ سال از انقلاب اسلامی ایران می‌گذرد. این هر سه واژه‌ی «انقلاب»، و «اسلام»، و «ایران» باید بار منفی و منفور پیدا می‌کرد. آن بهار، باید به خزان و زمستان مبدل می‌شد. زمستانی که «بس ناجوان‌مردانه سرد» است

حقوق‌مدارتر شدن و حقوق‌مدارتر کردن، از پیش‌نیازهای برپایی و پویایی مردمسالاری در هر جامعه‌ای است. برای این کار، یکی از مهمترین راه‌ها، احقاق حق اطلاع‌یابی، و احقاق حق اطلاع‌رسانی است.

برای انجام این مهم، با خودانگیختگی و با احقاق حق استقلال و با احقاق حق آزادی، هر کدام از ما می‌توانیم از استعداد خلاقیت خود بهره بگیریم و در ابتکار راههای مختلف، کوشا شویم.

مهمترین عامل پویایی دیکتاتوری و استبداد، باور به اصالت قدرت و زور و سلطه است. در این وادی، نقش سلطه‌گران مشخص است. از یک سو نقش سلطه‌گران خارجی، به‌خصوص در تاریخ معاصر ایران، طبق بسیاری اسنادِ از طیقه‌بندی خارج شده، مستند و واضح است. در رابطه با پویایی استبداد و سلطه‌گری، سلطه‌‌گران داخلی هم طی گذشته ایام و در آزمایشگاه زمان، چند حقیقت را در مورد خود افشا کرده‌اند:
اول- دیکتاتورهای «وطنی» و سلطه‌‌گران داخلی بدون وابستگی و سرسپردگی و نوکریِ سلطه‌‌گران خارجی، نمی‌توانند حتی نمی‌توانند قدم‌های اول را در وطن‌فروشی بردارند،
دوم- در اغلب موارد، این سلطه‌‌گران داخلی هستند که برای رسیدن به قدرت و سلطه‌‌گری به سلطه‌‌گران خارجی مراجعه کرده‌اند، و نه برعکس،