اعتراف صالحی به تخریب ایران در گفتگو با حسینیان: “همه‌اش بازی سیاسی بود!”

در مسجد دانشگاه، در گفتگو با دانشجویان، صالحی افشاگریهائی بعمل آورد که در تاریخ می‌مانند:

در مجلس، دو طرف «سیاست بازی» می‌کرده‌اند. در واقع، مجلس از روز اول تماشاخانه و کارش اجرای «منویات رهبری» از راه نمایش بود. مردم مصر از راه تحریم انتخابات به جهانیان گفتند کودتای نظامیان و دولت آنها را نمی‌پذیرند و مطبوعات جهان روزها است که این تحریم را موضوع بحث کرده‌اند. اما چرا آن دسته از مردم ایران که به پای صندوقها می‌روند، می‌پذیرند، به استناد رأی آنها، مجلس تماشاخانه بشود و موضوع بازیهای بازیگران، خیانت و فساد و جنایت در حق مردم ایران ، آنهم از راه بحرانهای ایران برباد ده باشد؟

قرارداد وین جام زهر بوده‌است اما چاره‌ای جز نوشیدنش نبوده‌است. دانشجوی پرسش کننده از قول دکتر ؟ می‌گوید و صالحی می‌گوید به او اعتماد دارد.

معادن اورانیوم نداریم و معادن موجود خرج یک سال سانتریفوژها را با 190 هزار سو ظرفیت، نمی‌دهند. پس معدنی هم که پیش از تصویب طرحی که اجازه اجرای قرارداد وین را می‌داد، گفتند یافت شده و منبع بزرگ اورانیوم است، دروغ و «سیاست بازی» بود.

فلز اورانیوم و بازفرآوری انجام گرفته‌اند، یعنی رژیم بکار تولید بمب اتمی بوده‌است. وگرنه، وقتی همه در تلاش آنند که انرژی سالم و تجدید پذیر تولید کنند، دولتی که خود را مسئول و پاسخ‌گو در برابر مردم بداند، باوجود بیشترین امکان تولید برق سالم، درپی تولید برق اتمی نمی‌رود.

سانتریفوژهای نسل اول – در همان‌حال که می‌گوید ما 5000 سانتریفوژ داریم، اعتراف می‌کند که سانتریفوژهای نسل او کارآئی ندارند. و هم می‌گوید اگر سانتریفوژهائی با ظرفیت 190 هزار سو داشتیم، اورانیومی که خرج آن را تأمین کند، نداریم. پس تأسیسات به چه کار می‌آیند و چرا باید آنها را نگاه داشت؟ آیا نگاه‌داری آنها جز این دو مقصود را می‌توانند داشته باشند؟