آزادی

ایرانیان از دو عامل مهم برای استقرار و استمرار و پیشبرد مردمسالاری برخوردارند که در انقلاب بنگلادش مشاهده نشده:
۱- سند اساسی دوران گذار، به عنوان نقشه‌ی راه برای استقرار و پیشبرد مردمسالاری تا روی کار آمدن دولت دائمی:

https://alisedarat.com/1398/05/26/5108/

۲- قانون اساسی حقوق‌مدار و لائیک، به عنوان نقشه‌ی راه برای استمرار و پیشبرد مردمسالاری و تثبیت دولت دائمی:

https://alisedarat.com/1398/04/02/4991/

برخی ویژگی‌های مثبت در جنبشِ پیروز بنگلادش:
استقلال: روی به ملت، پشت به قدرت (قدرت‌های داخلی و خارجی)
خشونت‌زدا، غیرقهر‌آمیز،
استمرار و استقامت و عدم انفعال،
رهبری دانشجویان در اعتراضات و تظاهرات،
و پیوستن سایر مردم به دانشجویان و تنها نگذاشتن فرزندان خود،…..

بی‌کفایای، بی‌لیاقتی، فساد،… در تمام عرصه‌های این رژیم به وضوح مشهود است.
دستگاه ناکارآمد و به ظاهر عریض و طویل امنیتی-اطلاعاتی رژیم هم نمی‌تواند از این قاعده مستثناء باشد.
امنیتی-اطلاعاتی‌ها به جای دفاع از حاکمیت ملی، وطن و هموطنان، به جان ایران و ایرانیان افتاده‌اند:
– مدیریت جنگ روانی علیه ایرانیان، و
– سرکوب و زندان و اعدام و سایر تجاوزات به حقوق، و
– در هر جایی که افرادی با زحمت و ابتکار شغلی و درآمدی پیدا می‌کنند، سربازان گمنان به سراغ آنها ربته و باج‌گیری و مطالبه می‌کنند

وقتی پندار، از قدرت و سلطه‌سالاری دوری بجویید و به سمت و سوی حقوق‌مداری میل کند، تعریف و توضیح مفهوم لائیسیته را، در مفهومی بالینی و معنایی عملی، این‌گونه می‌توان ارائه نمود:

هر شهروندی مختار است که به طور هرچه خودانگیخته‌تر، عقاید دینی و دنیوی را بدون هیچ اکراهی، خود اتخاذ کند؛ هر شهروندی وظیفه‌مند است که این حق را برای دیگری و دیگران هم قائل باشد.
هر شهروندی مختار است که به طور هرچه خودانگیخته‌تر، نوع آن عقاید دینی و دنیوی را بدون هیچ اکراهی، خود انتخاب کند؛ هر شهروندی وظیفه‌مند است که این حق را برای دیگری و دیگران هم قائل باشد.
هر شهروندی وظیفه‌مند است که اگر به این حقوق وی، و یا به این حقوق شخص دیگر و یا اشخاص دیگری، توسط قدرت‌های دولتی و قدرت‌های غیر دولتی، و یا توسط فرد و یا افراد دیگر، هر گونه تجاوزی شد، به‌جای سکوت و پذیرش منفعلانه تجاوزها، با خشونت‌زدایی آن تجاوزات را نفی کند، و به آن‌ها اعتراض کند، و برای توقف آن تجاوزها بکوشد، و برای احقاق آن حقوق تلاش کند.
این خودانگیختگی و این وظیفه‌مندی است که لائیسیته را در سطح فرد، و در سطح افراد، و در سطح هسته‌های مردمی، و به تبع آن در سطح جامعۀ مدنی و ملت، به طور عملی، متبلور می‌کند.

این تبلور، با اشراف به حقوق ذاتی بشر و حقوق شهروندی و حقوق ملی، و حقوق ملت‌ها و کشورها در جامعهٌ بین‌الملل، و بر اساس این حقوق (از جمله، و به خصوص، استقلال و آزادی) استوار است.

رای‌گیری‌ها را در ایران، فرانسه، بریتانیا پشت سر گذاشتیم.
در حالی‌که به رای‌گیری امریکا حدود ۱۰۰ روز باقی مانده است، جو بایدن بالاخره از نامزدی برای حزب دموکرات کناره‌گیری کرد و کامالا هریس را برای رقابت با ترامپ برای مقام ریاست جمهوری امریکا معرفی کرد.
در اسرائیل هم صحبت از انتخابات زودهنگام برای مقام نخست‌وزیری و برکناری محتمل نتانیاهو بوده است.
دیوان بین‌المللی دادگستری (عالی‌ترین مرجع قضایی سازمان ملل):
۱- اشغال اراضی فلسطینی توسط اسرائیل را «غیرقانونی» خواند (بنا به درخواست مجمع عمومی سازمان ملل که اوایل سال ۲۰۲۴ تشکیل شده بود، به این دادگاه به طور مشخص ماموریت داده شد که درباره سیاست‌ها و عملکرد اسرائیل در مورد اراضی فلسطینی و وضعیت حقوقی اشغال این زمین‌ها اعلام نظر کند) بنا بر این حکم، شهرک‌هایی که از سال ۱۹۶۷ در ساحل غربی رود اردن و بیت‌المقدس شرقی ساخته شده و حدودا شامل ۱۶۰ شهرک مسکونی برای ۷۰۰ هزار یهودی می‌شوند، غیرقانونی هستند، و اسرائیل باید تمامی اشغال‌گران خود را از این مناطق خارج کند و بابت خسارت ناشی از اشغال غیرقانونی، به فلسطینی‌ها، مالکان اصلی، غرامت بپردازد.
۲- از اسرائیل خواست اقداماتی فوری انجام دهد، ولی از صدور دستور برقراری آتش بس خودداری کرد.
❊
روی کردن به قدرت داخلی را یاز هم تجربه کردیم و همراه با تبعات فاجعه‌بار کوتاه‌مدت وپشت سر گذاشتیم:
امید بستن به اصلاح رژیم و:
ریاست جمهوری خاتمی: «تدارکاتچی»، «مردمسالاری با کدام مردم؟»
ریاست جمهوری روحانی: افزایش قیمت بنزیر را در اخبار شنید!
–
روی کردن به قدرت خارجی را یاز هم تجربه کردیم و پشت سر گذاشتیم:
ورود پهلوی و شرکا به میدان جنبش مهسا-شهریور ۱۴۰۱ و پشت کردن به ملت ایران
ورود مهتدی و شرکا به میدان جنبش مهسا-شهریور ۱۴۰۱ و پشت کردن به مردم ایران به‌خصوص هموطنان کورد

این متن به تحلیل سیاست‌های سرکوبگرانه در ایران و مقایسه آنها با سیاست‌های اسرائیل می‌پردازد. نویسنده از دهه ۱۳۶۰ ایران شروع کرده و جنایت‌های بازجوهای آن زمان را شرح می‌دهد. سپس بازجوهای بد امروز را شامل نتانیاهو، گالانت، اسموتریچ و دیگران معرفی می‌کند. همچنین به نقش افرادی چون رضا پهلوی و نیکی هیلی در حمایت از قدرت‌های خارجی اشاره دارد. نویسنده نقدی بر ایرانیانی که دولت دینی ایران را نفی ولی دولت دینی اسرائیل را تایید می‌کنند، مطرح کرده و به ماهیت ساختارهای قدرت در هر دو کشور پرداخته است.