حق

هرچه مشارکت در جنبش خودجوش فعال تحریم «انتخابات» گسترده‌تر و فراگیرتر شود، به همان نسبت کمیت و کیفیت سرکوب‌ها کمتر خواهد شد، به همان نسبت اسلحه در دست سرکوبگر بی‌اثرتر خواهد شد.
–
مهم این نیست که رژیم می‌خواهد چه کسی رئیس بشود و چه کسی برای گرم کردن تنور انتخابات در فهرست تایید شده توسط خامنه‌ای آورده شده است، مساله این است اکنون برای باری دیگر رژیم مجبور شده یک رفراندمی برقرار کند. پرسش موضوع رفراندم: «آیا رژیم مشروعیت دارد؟» جواب هر یک از ایرانیان: «۱-آری ۲-نه»
تنها راه برای رای «نه» و برای جلوگیری از ادامه تجاوزات و سرکوب‌ها و انواع دیگر خشونت‌های فیزیکی، روانی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، و اقتصادی، و… حقیقتا نه تنها تحریم حوزههای رای‌گیری (کنشی که در واقع آشتی کردن با صندوق رای است) بلکه تحریم خیابان‌ها در روز ۸ تیر ماه ۱۴۰۳ است: پشت به قدرت، روی به ملت
–
تقصیر بدتر شدن وضعیت را به گردن مردم می‌اندازند (مثل: مردم یه دولت خیانت کردند!)

با اعلام فهرست نامزدهای احراز صلاحیت شده، جبهه‌های جدیدی در کارزار جنگ روانی قدرت‌ها علیه مردم، گشوده شد.
سرنوشت ایران و ایرانیان، در رابطه با میهن، و در رابطه با منطقه، و نیز در رابطه با دنیا، در شرایط جدیدی قرار گرفته است که مرگ رئیسی، جنگ ۸ ماهه و افزایش تجاوزات به حقوق توسط صهیونیسفر، انتخابات در امریکا، بریتانیا، فرانسه، و… از جمله عوامل تاثیرگذار بوده‌اند.
مهمترین عامل سازنده سرنوشتی که امروز برای خود ساخته‌ایم، خود ما مردم و پندار و کردار ما است، و اهمیت این عامل، در این ایام بیش از پیش شده است.
آنچه قدرت‌ها را در وضعیت ضعیفتری قرار داده است، حضور بیش از پیش مردم در میدان ساختن سرنوشت و فعالیت‌های حقوقی مردم (احقاق حق اطلاع‌یابی و احقاق حق اطلاع‌رسانی) بوده است….

این متن به تحلیل سیاست‌های سرکوبگرانه در ایران و مقایسه آنها با سیاست‌های اسرائیل می‌پردازد. نویسنده از دهه ۱۳۶۰ ایران شروع کرده و جنایت‌های بازجوهای آن زمان را شرح می‌دهد. سپس بازجوهای بد امروز را شامل نتانیاهو، گالانت، اسموتریچ و دیگران معرفی می‌کند. همچنین به نقش افرادی چون رضا پهلوی و نیکی هیلی در حمایت از قدرت‌های خارجی اشاره دارد. نویسنده نقدی بر ایرانیانی که دولت دینی ایران را نفی ولی دولت دینی اسرائیل را تایید می‌کنند، مطرح کرده و به ماهیت ساختارهای قدرت در هر دو کشور پرداخته است.

مطلب منتشر شده در ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۳ توسط علی صدارت، تأکیدی است بر نقش هر فرد در مقابله با تجاوزها به حقوق بشری و سلطه‌گری قدرت‌ها. این محتوا به تاثیر سکوت و انفعال ما در افزایش خشونت‌ها و جنگ‌های آتی اشاره می‌کند و بر اهمیت مقابله با جنگ روانی به عنوان مؤثرترین ابزار دفاعی تأکید دارد. همچنین، تلاش برای شکستن موانع سانسور و نشر آزاد اطلاعات را به عنوان یکی از اصول مردم‌سالاری مطرح می‌کند. علاوه بر این، ارائه‌ی پلتفرم‌ها و راه‌های مختلف همکاری و اطلاع‌رسانی توسط علی صدارت، فرصتی برای فعالیت کاربران به مثابه کنش‌گران حقوق بشر فراهم می‌آورد.

علی صدارت در مصاحبه‌ای با رادیو عصر جدید، تأکید دارد که حقوق انسانی فراگیر و بدون تبعیض است؛ حقوقی که در هر زمان و مکان باید محترم شمرده شوند. وی بر اهمیت مبارزه با تجاوزهای حقوقی و تبعیض‌ها تأکید دارد و معتقد است که تحمل نقض حقوق امروز، به افزایش خشونت‌ها در آینده منجر می‌شود. صدارت نمونه‌هایی از تاریخچه تجارت برده و رفتارهای سرکوب‌گرانه را به میان می‌آورد و از فعالیت‌های نسل جدید در مقابله با چالش‌های اجتماعی و محیطی نظیر فعالیت‌های گرتا تونبرگ و سارا کونا، تجاربی موفق می‌داند. این مطالب همچنین به صورت صوتی و تصویری در دسترسی عموم قرار داده شده است تا تعامل بیشتری با مخاطبین ایجاد شود.

در این مقاله بحث بر روی خشونت و سلطه‌گری در ابعاد مختلف جامعه است. مطلب بیان می‌کند که بروز خشونت نیاز به نظاره‌گران منفعل دارد و به میزان تحمل جامعه بستگی دارد. مقایسه‌ای میان اعمال‌ ناعادلانه مالی و اجتماعی در ایران و سایر کشورها صورت گرفته. همچنین، اشاره به خشونت‌های اجتماعی و سیاسی مانند حجاب اجباری و اعدام‌ها شده است. در مقابل، فنلاند که به خاطر باورهای اجتماعی، انجام کارهای خوب، و داشتن هدف مشخص به عنوان شادترین کشور شناخته شده است، مورد توجه قرار گرفته. نهایتاً تأکید بر احقاق حقوق و شادی فردی و ملی از طریق اقدامات مشخص همچون شهروند خبرنگاری، همبستگی اجتماعی و ارتقای نظام ارزشی شده است.

علی صدارت در مقاله‌ای تحت عنوان “مردم کجا، قدرت‌ها کجا!؟” به بررسی احتمالی به نام «اکتبر سورپرایز» در سال ۲۰۲۴ پرداخته است. وی بر اهمیت نقش مردم در روندهای مردمسالاری و حقوق بشر تاکید دارد و مخاطبان را به فعالیت حقوقی و اطلاع‌رسانی ترغیب می‌کند. منابع تصویری و صوتی مرتبط از طریق پیوند یوتیوب، اسپاتیفای و سایر شبکه‌های اجتماعی قابل دسترسی است.