حقوق

علی صدارت در مصاحبه‌ای با رادیو عصر جدید، تأکید دارد که حقوق انسانی فراگیر و بدون تبعیض است؛ حقوقی که در هر زمان و مکان باید محترم شمرده شوند. وی بر اهمیت مبارزه با تجاوزهای حقوقی و تبعیض‌ها تأکید دارد و معتقد است که تحمل نقض حقوق امروز، به افزایش خشونت‌ها در آینده منجر می‌شود. صدارت نمونه‌هایی از تاریخچه تجارت برده و رفتارهای سرکوب‌گرانه را به میان می‌آورد و از فعالیت‌های نسل جدید در مقابله با چالش‌های اجتماعی و محیطی نظیر فعالیت‌های گرتا تونبرگ و سارا کونا، تجاربی موفق می‌داند. این مطالب همچنین به صورت صوتی و تصویری در دسترسی عموم قرار داده شده است تا تعامل بیشتری با مخاطبین ایجاد شود.

در این مقاله بحث بر روی خشونت و سلطه‌گری در ابعاد مختلف جامعه است. مطلب بیان می‌کند که بروز خشونت نیاز به نظاره‌گران منفعل دارد و به میزان تحمل جامعه بستگی دارد. مقایسه‌ای میان اعمال‌ ناعادلانه مالی و اجتماعی در ایران و سایر کشورها صورت گرفته. همچنین، اشاره به خشونت‌های اجتماعی و سیاسی مانند حجاب اجباری و اعدام‌ها شده است. در مقابل، فنلاند که به خاطر باورهای اجتماعی، انجام کارهای خوب، و داشتن هدف مشخص به عنوان شادترین کشور شناخته شده است، مورد توجه قرار گرفته. نهایتاً تأکید بر احقاق حقوق و شادی فردی و ملی از طریق اقدامات مشخص همچون شهروند خبرنگاری، همبستگی اجتماعی و ارتقای نظام ارزشی شده است.

علی صدارت در مقاله‌ای تحت عنوان “مردم کجا، قدرت‌ها کجا!؟” به بررسی احتمالی به نام «اکتبر سورپرایز» در سال ۲۰۲۴ پرداخته است. وی بر اهمیت نقش مردم در روندهای مردمسالاری و حقوق بشر تاکید دارد و مخاطبان را به فعالیت حقوقی و اطلاع‌رسانی ترغیب می‌کند. منابع تصویری و صوتی مرتبط از طریق پیوند یوتیوب، اسپاتیفای و سایر شبکه‌های اجتماعی قابل دسترسی است.

علی صدارت- عید و شادی منقلب شدن و فعال گردیدن برای زدودن غم انفعالتاریخ تولید و انتشار: ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ = 18-03-2024 دوشنبه ❊مطلب را به شکل صوتی، در👇همین‌جا👇بشنوید: ❊❊ گزارش، بررسی، و ارزیابی رویدادها ❊❊مطلب را به صورت تصویری در این‌جا ببینید و در هم‌رسانی مشارکت بفرمایید:یوتیوبhttps://www.youtube.com/watch?v=UlK_2hXj_m4 ❊مطلب را همچنین می‌توانید به شکل صوتی،

ضرورت استقلال دولت از نهاد دین، با عمل‌کرد دولت‌های تئولژیک اسرائیل و ایران، بیش از پیش ملموس گردیده است. لائیسیته به معنای دین‌ستیزی نیست و بایسته است که در هسته‌های مردمی مورد بحث واقع شود، و در نظر صیقل داده شود، و در عمل تمرین شود. بدین ترتیب وژدان عمومی فردی، و وژدان عمومی همگانی آن را از جامعه سیاسی مطالبه می‌کند. بدین ترتیب، قانون اساسی بر اساس لائیسیته تدوین می‌گردد.
می‌گوید بر اساس کتاب مقدس و روایات، قوم یهود، قوم برتر است، و بقیه برای بردگی آن‌ها آفریده شده‌اند!
می‌گوید خدا گفته تو قوم برتر هستی. خدای کی؟! خدای صهیونیست‌ها؟ خدای کلیمیان مخالف صهیونیسم؟ خدای فلسطینی‌های مسلمان؟ خدای فلسطینی‌های مسیحی؟ تکلیف فلسطینی‌هایی که اصلا به خدا باور ندارند چه می‌شود؟
❊
در امریکا و بسیاری دیگر از کشورهای غربی کار را به جایی رسانده‌اند که نه تنها انتقاد، بلکه فحش و ناسزا علیه شخص اول مملکت، حتی در مقابل خودش، اشکالی ندارد، ولی اگر بگویی بالای چشم اسرائیل ابرو است، با چماق تکفیر بر سرت می‌کوبند، و انواع محرومیت‌های حرفه‌ای، و برچسب‌زنی‌ها و انزواهای اجتماعی را بر تو روا می‌دارند. اگر کلیمی نباشد برچسب «یهودستیزی» و یر «انکارکننده هولوکاست» را می‌خوری، و اگر یهودی باشی برچسب «کلیمیِ از خود متنفر»

امروز، ساعاتی پیش، دیوان بین‌المللی دادگستری دولت اسرائیل را ملزم کرد که: ۱- قدمهایی برای پیش‌گیری نسل کشی بردارد، ۲- نگذارد ارتش اسرائیل نسل‌کشی کند، ۳- مردمی که نسل‌کشی کرده‌اند را تنبیه کند، ۴- تمهیدات لازم برای رسیدگی به زندگی رقت‌بار در غزه را اتخاذ کند، ۵- اقدامات موثر برای اینکه مدارک و اسناد دال بر نسل‌کشی از بین برده نشوند را انجام دهد، و ۶- ظرف یک ماه گزارش خود را به دادگاه تسلیم کند.
گرچه لابی بسیار قوی صهیونیسفر از فشار افکار عمومی شکست جانانه‌ای خورد و نتوانست از پذیرش پرونده شکایت افریقای جنوبی توسط دیوان بین‌المللی دادگستری جلوگیری کند، و نیز نتوانست رای مطلوب صهیونیسفر را تحمیل کند، ولی متاسفانه شاهد ضوابط دوگانه بودیم که عبارت‌های به‌کار برده شده در محکومیت روسیه برای حمله به اوکراین در حکم امروز این دیوان غایب هستند.
با افزودن به فشارهای افکار عمومی بر صهیونیسفر به طور عموم، و دولت اسرائیل به طور ویژه، و با کم شدن خشونت و جنگ در فلسطین، مسلما خشونت و تجاوزات به حقوق در میهن ما هم کمتر خواهد شد.
❊

یادآوری یک واقعیت بسیار مهم، برای کوتاه‌تر کردن عمر استبداد و دیکتاتوری، بسیار ضروری است. و آن این‌که تا وقتی که وژدان عمومیِ همگانیِ یک حداقل لازمی از ایرانیان و به‌خصوص جوانان، غنای لازم را در مورد واقعیت‌های حقیقی بهار ایران و انقلاب ۱۳۵۷ پیدا نکرده است، زمان رسیدن به سقوط فیزیکی رژیم، باز هم طولانی‌تر خواهد شد.

بعد از گذشت نزدیک به دو سال از فاجعه تیراندازی در دبستانی در تگزاس توسط یک پسر ۱۸ ساله با یک مسلسل جنگی که وی در اولین روز رسیدن به سن قانونی، برای خود خریده بود، گزارشی ۶۰۰ صفحه‌ای منتشر شد که بسیار گویایی دارد. در مقابل یک پسر ۱۸ ساله با یک سلاح، تعداد ۳۷۷ ارتشی و پلیس قرار گرفتند، که بعد از گذشت ۷۷ دقیقه توانستند به این ماجرا خاتمه دهند. در این ۷۷ دقیقه، بی‌کفایتی و بی‌لیاقتی، و مسئولت‌ناشناسی، و خودخواهی، و ترس این ۳۷۷ پرسنل لشکری امریکا، علی‌رغم تمام آموزش‌ها، و نیز تمام وسایل و سلاح‌های پیشرفته‌ای که در اختیار داشتند، کشتار بچه‌های دبستانی ادامه یافت، تا کم کم ۲۱ کشته (۱۹ بچه کلاس چهارم دبستان، و ۲ معلم)، و چندین زخمی به‌جا ماند.
وقایع هفته‌ها و ماهها و سال‌های اخیر، نشان‌گر ناتوانی و بی‌قدرتی «قدرت‌ها» بوده است.
اگر واقعه کشتار در دبستان تکزاس را بررسی و عمل‌کرد پرسنل لشکری امریکا را در این رابطه ارزیابی کنیم، شباهت‌های عجیبی را در مقایس‌های بسیار بزرگتر، با عمل‌کرد صهیونیسفر، امریکا و شرکا و اسرائیل و شرکا، می‌یابیم. این مشتی نمونه خروار بسیار گویایی دارد و آموزنده است.
همین ناتوانی‌ها را در «قدرت» داخلی در ایران می‌بینیم که گرچه امر به خودش مشتبه شده که کلام خدا از زبان خامنه‌ای جاری است، ولی در عمل (در رابطه با ایرانیان، و در رابطه با کشورهای همسایه) این ولی مطلقه و شرکا، چقدر علیل و ذلیل و ناتوان هستند. تازه گدایی‌ها از ملت برای شرکت در «انتخابات» و رفتن به حوزه‌های «رای‌گیری» شروع شده است و عجز و بدبختی رژیم بیشتر نمایان می‌گردد!