ما مردم، هر یک به سهم خود و به نوبه خود، در ایران و سراسر دنیا، با این ریشه‌یابی‌ها، چگونه باید به نقش خود در این بحران پی ببریم؟ و با عبرت‌آموزی و با کنکاش در خود و در وژدان عمومی خود، چگونه باید برای این بحران‌ها راه حل بیابیم؟… هر یک به سهم خود و به نوبه خود!
با انقلاب الکترونیک و با انفجار طول و عرض و عمقِ اطلاعات، و باتوجه به اینکه انقلاب الکترونیک، بیشتر از انقلاب کشاورزی، و حتی انقلاب صنعتی، خودافزاینده بوده است، آنچه تا به حال و در این چند دهه گذشته دیده‌ایم، فقط قسمت کوچکی از نوک کوه یخ بزرگی است که بخش عظیم آن در زیر سطح آب قرار دارد و به چشم نمی‌آید.
به آن دسته از جامعه سیاسی که در این «انتخابات» با پشت کردن به ملت، باز هم چهره واقعی خود را واضح نشان داد، امیدوار نیستم. حواشی این «انتخابات» نشان داد که بسیاری از آن‌ها،در بهترین وجه، اصلا متوجه نیستند که با نقش خود در پیشبرد شعار «حفظ نظام، اوجب واجبات است»، مستقیم و غیرمستقیم، شریک جرم رژیم در جنایت‌ها و خیانت‌ها و… و تجاوزها به حقوق هستند. ولی امیدوارم آن دسته از ایرانیان، به خصوص در جامعه مدنی، به تجربه «انتخابات» در رژیم ولایت مطلقه، به عنوان یک پند بنگرند، و از آن به عنوان یک درس دیگری دال بر نیاز حیاتی پشت به قدرت و روی به ملت داشتن، و افزونی اعتماد به نفس فردی و اعتماد به نفس ملی، استفاده کنند، تا هرکدام از همه ما، به سهم خود و به نوبه خود، شور و شعف و لذت مشارکت در ساختن سرنوشت‌های خوب و خوب‌تر را ارزانی کنیم.
غنای وژدان تاریخی، از پیش‌نیازهای دموکراسی است
