اعتماد به نفس ملی

همانطور که متاسفانه پیش‌بینی در مورد ایجاد وقفه در جنبش زن زندگی آزادی به علت پشت کردن به ملت، و روی کردن به پهلوی درست از آب در آمد، بدون شک  پشت کردن به ملت، و روی کردن به نتانیاهو و هر اجنبی دیگری، زمان رسیدن به سقوط فیزیکی رژیم را طولانی‌تر می‌کند.

حمله اسرائیل و هر قشون دیگری، محکوم است! و منجر به طولانی‌تر شدن زمان رسیدن به سقوط فیزیکی می‌گردد!
❊
وجه مشترک حمله اسرائیل؟ مرگ خامنه‌ای؟ کودتا؟ چیست؟
خارج از من هستند،
موکول به آینده هستند،
موجب انفعال هستند،
زمان رسیدن به سقوط فیزیکی رژیم را طولانی‌تر و خشونت‌آمیزتر می‌کنند،
دوران موقت بعد از فروپاشی رژیم را طولانی و خشونت‌آمیز می‌کنند،
بعد از فروپاشی مستبد فعلی، و بعد از دوران موقت، خطر حفظ ساختار استبدادی فعلی و برآمدن مستبدان بعدی را بیشتر می‌کند،

سکوت تو، انفعال ما، کم کاری من = خود را شریک جرم تجاوزها به حقوق بشر کردن!
میزان سکوت و تحمل امروز من است که میزان خشونت‌های فردا را پیش‌بینی می‌کند!
به هر میزان که تجاوزها به حقوق را امروز تحمل کنم، به همان میزان، فردا ابعاد کیفی و کمّی خشونت‌ها بیشتر خواهد شد!
–
پیام و دعوت انقلاب را بشنوم:
پشت به قدرت (قدرت‌های داخلی و خارجی، قدرت‌های دولتی و غیردولتی، قدرت‌های غربی و شرقی) و روی به ملت (همکاری برای هرچه فراگیرتر کردن جنبش خودجوش و اتحاد حول محور حقوق)

بریایی و پویایی و پیشبرد مردمسالاری در وطن ما، بدون یک جنبش هرچه فراگیرتر و مستمر و پایدار در ایران غیر ممکن است,

 نیز بدون یک تلاش مردمی و هماهنگ در تمام دنیا، مشکل‌تر خواهد بود. 

این واقعیت در مورد سایر کشورها نیز صادق است. 

سرنوشت همه‌ی ما شهروندان دهکده جهانی، بسیار در هم تنیده است.
باید پرسید که بعد از ۷۸ جلسه قبلی مجمع عمومی سازمان ملل، و به علت آن جلسات و به‌خصوص سخنرانی‌های ایراد شده در آن جلسات، اتفاق اتفاقات مهم و مثبت در دنیا چه بوده است؟

حقوق‌مدارتر شدن و حقوق‌مدارتر کردن، از پیش‌نیازهای برپایی و پویایی مردمسالاری در هر جامعه‌ای است. برای این کار، یکی از مهمترین راه‌ها، احقاق حق اطلاع‌یابی، و احقاق حق اطلاع‌رسانی است.

برای انجام این مهم، با خودانگیختگی و با احقاق حق استقلال و با احقاق حق آزادی، هر کدام از ما می‌توانیم از استعداد خلاقیت خود بهره بگیریم و در ابتکار راههای مختلف، کوشا شویم.

مهمترین عامل پویایی دیکتاتوری و استبداد، باور به اصالت قدرت و زور و سلطه است. در این وادی، نقش سلطه‌گران مشخص است. از یک سو نقش سلطه‌گران خارجی، به‌خصوص در تاریخ معاصر ایران، طبق بسیاری اسنادِ از طیقه‌بندی خارج شده، مستند و واضح است. در رابطه با پویایی استبداد و سلطه‌گری، سلطه‌‌گران داخلی هم طی گذشته ایام و در آزمایشگاه زمان، چند حقیقت را در مورد خود افشا کرده‌اند:
اول- دیکتاتورهای «وطنی» و سلطه‌‌گران داخلی بدون وابستگی و سرسپردگی و نوکریِ سلطه‌‌گران خارجی، نمی‌توانند حتی نمی‌توانند قدم‌های اول را در وطن‌فروشی بردارند،
دوم- در اغلب موارد، این سلطه‌‌گران داخلی هستند که برای رسیدن به قدرت و سلطه‌‌گری به سلطه‌‌گران خارجی مراجعه کرده‌اند، و نه برعکس،