فیروزه بنی‌صدر: ویروس کرونا، و کدام واکسن؟ سخنرانی، پرسش و پاسخ ❊اطلاع‌یافتن و اطلاع‌دادن، حقی از حقوق بشر است❊ اطلاع‌یافتن و اطلاع‌دادن، در امور بهداشت و پیشگیری و درمان، بخصوص در این دوران پاندمی کووید۱۹ از درجه اهمیت فراوانی برخوردار است. حقوق‌مدارتر شدن و حقوق‌مدارتر کردن، از پیش‌نیازهای برپایی و پویایی یک جامعه مردمسالار است.
استقامت و ایستادگی در «پشت به قدرت، روی به ملت» کاری بود که از مصدق بر‌امد، و مصدقیان واقعی هم، بدون غلبه کیش شخصیت، همان پندار را روش روزمره کرده و می‌کنند و گفتار و نوشتار و کردار هرروزه آنها، حاکی از آن است که ایران، پر از ایرانیان مصدقی است! بدین ترتیب است که پیش‌آگهی آینده، بسی خوش‌خیم است. ایستادگی در کنار مردم، و مقاومت در مقابل قدرت، وقتی در آزمایشگاه زمان قرار میگیرد، رنگ عطر انسان‌دوستی و جق‌طلبی را چند برابر می‌کنند. خوشی و خوشحالی زندگی کردن با کسانی که عمری را در استقلال و آزادی سپری کردند، فقدان آنها را قابل تحمل‌تر میکند.
سرنوشت هسته‌هایی که یکی دو نفر، تصمیم‌گیرنده و گرداننده امور باشند و بقیه، بیشتر از شنونده و تماشاگر باقی نمانند، به گروههایی هرمی و استبدادی خواهد انجامید. کار این گروهها، دوام نمی‌آورند و انشعاب و انحلال‌هایی که در «اپوزیسیون» شاهد آنها بوده‌ایم، غالبا به این دلیل بوده است. برای اینکه سرنوشتهای خوب و خوب‌تری را برای خود رقم بزنیم، برای رسیدن به جامعه‌ای باز، و برای هرچه بازتر کردن جامعه، بایسته است هسته‌هایی بسازیم و در آنها فعال شویم که: ۱-هر فردی، خود رهبری‌کننده خویش باشد. (حق رهبری خویش) ۲-کاری جمعی، توسط مجع تصدی شود. (حق شرکت در رهبری جمعی) به این معنا که هر عضو در هر هسته‌ای باید از جمله از دو حق برخوردار شود: اول حق رهبری خویش، و دوم حق مشارکت در رهبری جمعی. در این صورت میزان قدرت و نقش این عامل در روابط، کمتر و کمتر می‌گردد، و هر چه به صفر تمایل بیشتری پیدا کند، طول عمر، و بازدهی، و تاثیرگذاری این‌گونه هسته‌ها در ساختن سرنوشتهای بهتر و بهتر، بیشتر و بیشتر می‌گردد. در چنین شرایطی، انگیزه افراد برای مشارکت بیشتر، و برای فعالیت و خلاقیت و ابتکار بیشتر.
دیدیم که اعتماد به آنچه خود داشته‌ایم و داریم، جنبشهای همگانی و خودجوشِ ۱۳۵۷ و ۱۳۸۸ را به سوغات آورده و ما را در جهان زبانزد کرده. طلب جام جم از بیگانۀ به حاکمیت جمهور مردم، تمنای مردمسالاری را در تجربۀ انقلاب ۱۳۵۷ به هژمونی بیگانۀ ضد انقلاب و در سال ۱۳۸۸ به کهریزکها کشانید. نقشی را که خود در ساختن آیندۀ خود می‌توانیم و باید داشته باشیم، ز بیگانه های ایرانی و انیرانی تمنا کردن، سرنوشتی جز بدتر از پدیدۀ احمدی‌نژادها و دردناکتر از کهریزکها برایمان نمی‌آورد. تجربۀ موفق تونس را در فراری دادن بن‌علی در عرض چند هفته، به خود یادآور شویم. از جمله ریشه‌های اصلی ادامۀ وضعیت قبلی با شکلی دیگر و سرنوشتی بدتر از وضعیت قبلی در کشورمان، عدم باور اکثر افراد و گروه‌های سیاسی و از آن مهمتر عدم باور اکثر خودِ ما مردم به وجوب اعمال توانایی از طریق خودِ مردم و وجوب گرفتن مشروعیت برای مسائل و تصمیم‌های سیاسی از خودِ مردم است. باید به خود و به نفسِ خود اعتماد کنیم.
چند نسل ایرانی، در پی یکدیگر، استقلال و آزادی را هدف جنبشهای خویش کردهاند. زمانی برای استقلال تقدم قائل شدهاند (جنبش تحریم تنباکو) و زمانی آزادی را مقدم شمردهاند (جنبش مشروطیت) و زمانی این دو را همزاد و همراه دانسته و خواستهاند (ملیکردن صنعت نفت و انقلابی که اسلام بمثابه بیان استقلال و آزادی، اندیشه راهنمای آن شد). اما آیا به استقلال و آزادی، بمثابه هدف و روش، وجدان داشتند؟ تحقیقی که اینک در اختیار خواننده قرار میگیرد، به پرسش، این پاسخ را میدهد: تعریف استقلال و آزادی بر اصل موازنه عدمی، تعریفیاستکه هدف و روشکردنش، هر شهروند و هر جامعه را از جبر پویاییهای نظام سلطهگر – زیرسلطه میرهد. این واقعیت که ایران در موضع زیرسلطه است و همچنان فقیر میشود، میگوید وجدان به استقلال و آزادی، نه تنها همگانی نگشتهاست، بلکه در سطح آن بخش از جامعهکه نقش نیروی محرکه را بر عهده دارد، نیز، همگانی نشدهاست؛ چه رسد به روش زندگی گشتن. چرا؟
انتشار حقایق کودتای خرداد ۱۳۶۰، موجب غنای وژدان تاریخی می‌گردد که خود نقشی بسیار مهم در ساختن سرنوشتهای خوب و خوب‌تر خواهد داشت
درست در همان تاریخ 19 اکتبر تا 21 اکتبر 1980 آن معامله پنهانی با ستاد تبلیغاتی ریگان و بوش در پاریس بر سر به تاخیر انداختن آزادی گروگانها تا انتخابات ریاست جمهوری که در ماه بعد در نوامبر 1980 در امریکا انجام میگرفت ، این موافقت محرمانه برای این بود که گروگانها آزاد نشوند تا کارتر شکست بخورد و ریگان رئیس جمهور بشود ، همزمان با ان معامله این دو مقام میگویند ما اسلحه آمریکایی نمیخواهیم و بعد گری سیک در کتاب اکتبر سورپرایز مینویسد که : وقتی که پیشنهاد ایران در باره مساله گروگانها آمد با کمال تعجب دیدیم که درخواست اسلحه و قطعات یدکی که ایران خریده بود و امریکا ان را توقیف کرده بود نبود ، و آن را نمیخواهند با اینکه ما آماده بودیم آنها را تحویل بدهیم . یک کشور در جنگ ، مذاکره کننده طرف مقابل حاضر است اسلحه را بدهد طرفی که مذاکره میکند نمیخواهد اسلحه را بگیرد و این معنایش خیلی روشن و واضح است:
در نامه ۳ آبان به آقای خمینی اولاً درباره وضعیت ارتش نوشتم چون حالا یک ماه از جنگ گذشته بود دیگه اون چهار روز فعلاً یک ماه ازش گذشته بود و ایران شکست نخورده بود و ارتش هم در نامه به آقای خمینی نوشتم که شما بپرسید از اینهایی که وارد هستند کدوم ارتشی زیر ضربات دشمن توانسته تجدید سازمان کنه و با موفقیت از وطن خودش دفاع کند در برابر قشون مجهز متجاوز؟ به او گفتم که ، برای این که دست از این توطئه ها بردارند و این مسئله سازیها و به اصطلاح جبهه از پشت گشودن ، گفتم که: بعد از جنگ استعفا می‌کنم ، البته استعفای من نزد او بود ، ولی من در این نامه باز هم گفتم که جنگ که تموم بشه استعفا می کنم ، پس هیچ توجیهی برای کودتای خرداد ۶۰ نبود .
من هم نامه‌ای به او نوشتم در تاریخ ۱۳ آذر نوشتم که آقای عرفات گفته است ، این را آقای عرفات آن زمان گفته بود : ارتش عراق می‌تواند اهواز رو تصرف کند دست نگه داشته است منتظر فعل و انفال در تهران است حقیقت را ۱۸۰ درجه وارونه کرده به آقای خمینی گفته بودند ، به خمینی در رابطه با معنای حرف عرفات گفته بودند که : معنای حرف عرفات به نقل از صدام این است که صدام منتظر است که ارتش در تهران کودتا کند. من به نوه این آقا نوشتم به اینکه ارتش در تهران نیرو نداره که کودتا کنه دوتا گردان این ارتش در تهران نیرو داشت با آن نمی‌شد کودتا کرد ، پس وارونه سخن رو آقای عرفات گفته ، و اون گفته اش این است که قوای صدام توانایی حمله به اهواز را ندارد ، قوای صدام منتظر است فعل و انفعالی در تهران رخ بده و این توانایی را حاصل کند در واقع آقای صدام هم منتظر بوده که این آقای خمینی سرشاخ بشه با بنی صدر رئیس جمهوری و گرنه خوب ارتش عراق ۵۰ روز نوشتم به اون آقا ، ۵۰ روز بیکار موند و هرروز تلفات می‌بیند و این فقط به انتظار این است که در تهران ارتش کودتا کند ؟ اگر ارتش کودتا کنه که دلیلی ندارد که تواناییش برای مقابله با قوای مهاجم بیشتر نشده باشه خب بعد هم از او پرسیدم که غیر آقای خمینی چه کسی می توانه رئیس جمهوری رو خرد کند و نقشه نوار آقای حسن آیت را به یادش آوردم که گفت بود که ، طرح ما این است که امام رو با بنی‌صدر رویارو کنیم در اینجا در این نامه یک مطلب مهمی هم هست ، همه اینها مهم بودا ولی این یک نکته مهم است:
ماه اسفند از جهت آن کودتا در واقع یکی از ماههای مهم و تعیین کننده بوده به لحاظ اینکه : ۱۴ اسفند سخنرانی من در دانشگاه و حمله چماقداران به آن سخنرانی ، پیامد هایی که پیدا کرد ، جلسه ۲۵ اسفند در خانه آقای خمینی به دعوت ایشان که در آنجا آقای بهشتی گفت یک طرف بماند یک طرف برود آمدن سران هشت کشور عضو سازمان کشورهای اسلامی و نمازی که آنها با آقای خمینی خواندند صحبت آقای خمینی که بنی صدر بر قلبها حکومت میکند ، در مجلس طرح در واقع سلب اختیار از رئیس جمهور همان اختیارات منتها سر قانون اساسی صحبت کودتای خزنده با آقای خمینی و اینکه بنای این کودتاچیان این است که این جنگ را هم ادامه بدهند تا در شکست تمام کنند پیشنهاد همه پرسی به آقای خمینی که بگذارید مردم بیایند تکلیف را معین کنند اینها همه در این ماه واقع شده و:...