صدارت : مردم باید یک کاری بکنند! چه باید کرد؟
در تب رسیدن نرخ ارز، از حدود سه-چهار هزار تومان، در آن مدت بسیار کوتاه، به حدود بیش از بیست هزار تومان، با هموطن عزیزی در ایران صحبتی داشتم. بازهم فقیرتر شدن مردم ایران، به قول شاعر، دلم را دوزخی سازد و دو چشمم را کند جیحون. هموطنان ما، مردمی که در وطنی میزیند که روی اقیانوسهای نفت و گاز شناورند، و بینهایت انرژی تجدید شونده در اختیار دارند، و نیروهای محرکه در دسترس با ابعادی عظیم، از جمله و بخصوص جوانان ایرانی، برایشان مهیا است. صحبت پراحساس و پردرد این عزیز، با این جمله به مکثی طولانی رسید: «…وضعیت هرروزه بسیار وحشتناکتر میشود، و هیچ چارهای نیست مگر اینکه مردم یک کاری بکنند» سکوت منتظرانه من به این جمله وی انجامید که «البته بقیه هم همین را میگویند ولی هیچکس نمیپرسد که این مردم چه کسانی هستند…. و من و هیچکس دیگری نمیگوییم که من هم جزئی از این مردم هستم!! و چرا کاری انجام نمیدهم!؟»
برای گذاری خشونتزدا از استبدادهای شاه و شیخ، و هرگونه استبداد دیگری، یک حداقل لازمی از ما مردم باید (باید!) در ساختن سرنوشت مشارکت نماییم. این باید، یک دستور نیست که نویسنده به خواننده این مقاله میدهد، یک پیشنیاز است. برای اینکه از گرسنگی نمیرید، باید (باید!) غذا را بجوید و باید (باید!) لقمه را قورت دهید!!
ولی اگر هر کسی صبر کند تا ببیند که دیگری چه میکند و چه خواهند کرد، و منتظر بماند که دیگران این حداقل لازم را بسازند، سرنوشت بدی که ما در چند دهه اخیر گرفتار آن هستیم، خودبخود به یک سرنوشت خوب مبدل نحواهد شد. رانتخوان و ویژهخوارانی که لاینقطع به تجاوزها به حقوق ما مشغول هستند، خودبخود و از روی شفقت! و مهربانی! کنار نخواهند رفت که هیچ، حتی اصلاح و متحول هم نخواهند شد. کجا بروند از اینجا بهتر!
هرچه تعداد مشارکت کنندگان در ساختن سرنوشت خوب بیشتر بشود، گذار خشونتزداتر و رسیدن به سرنوشت بهتر، سریعتر خواهد شد.
ما میخواهیم از استبداد گذر کنیم و به دموکراسی برسیم. از دید دموکراسی، سیاست، به معنی مشارکت شهروندان در ساختن سرنوشت و تدبیر امور است. از دید استبداد، سیاست، به معنای حفظ منافع شخصی و حزبی و گروهی و… است، و با توجه به این واقعیت به عنوان یک پیشفرض، برای مردم سرنوشت دلخواه قدرت را ساختن است.
مشارکت شهروندان در ساختن سرنوشت و تدبیر امور، بدون عمل به حقوق ممکن نیست، و حق خودانخیتگی و استقلال و آزادی، از اهم این حقوق هستند. حقوقی که تعطیلیبردار نیستند! حقوقی که یکی را بر دیگری تقدم و تاخری نیست! حقوقی که غیرگزینشی و بدون تبعیض و همهکسانی و همهمکانی و همهزمانی هستند.
نحوه زندگی کردن و اندیشیدن و تصمیم گرفتن،…. رابطه هر شحصی با دیگران و با محیط زیست و حتی با خودش،…. اعمال معمولی روزانهای که هرفردی پیوسته انجام میدهد،… و در یک کلام کردار هر فردی، از پندار آن فرد سرچشمه میگیرد. پندار قدرتمکان، نمیتواند کمکم به آن فرد نقشی بیشتر از میت در دست غسال را بدهد، چرا که برای خود و سایر مردم، نقشی قائل نیست و با اصیل دانستن قدرت، تمام نقش را متعلق به قدرت میداند. خود را آهوی لنگی میداند و در پنجههای شیر شکاری میبیند.
به غیر از خود ما مردم، هیچ فرد دیگری و یا تشکیلات و حزبی و یا دولت و سامانه سیاسی نخواهد توانست کلیه معضلات جامعه را، بدون مشارکت مردم در ساختن سرنوشت خود، حل کند. اگر کسی یا گروهی چنین وعدههایی میدهند، قطعا دروغ میگویند (دروغ به دیگران و در بهترین وجه، حتی دروغ به خود) و قطعا و حتما، و چه بخواهند و یا حتی اگر واقعا و از ته دل هم نخواهند، لاجرم استبداد دیگری را بر ما حاکم خواهند کرد. دروغهای آقایان پهلوی (دروازههای تمدن بزرگ،…. جلوگیری از ایرانستان شدن،….) و دروغهای آقایان خمینی و خامنهای (اسلام ناب محمدی،…. جنگ در سوریه برای جلوگیری از حمله به کرمانشاه و همدان، در حالی که حمله به اهواز و انهم در رژه قوای نظامی-انتظامی و تهاجم به نمایش اقتدار رژیم اتفاق افتاد)
هرچه یک فرد و یا تشکیلات و حزبی و یا یک سامانه سیاسی مردمسالارتر باشد (از جمله):
۱- تعداد وعدههایش برای مردم کمتر خواهد بود. وعدهها به شکلی که قول بدهد او بجای مردم، در آینده، سرنوشت بهتری به ارمغان بیاورد، و البته آن آیندهای که هیچوقت به آن نمیتوان رسید! وعدههایی چون: رشد و بهشت و تمدن بزرگ و تمامیت ارضی و آزادی و استقلال و جلوگیری از جنگ داخلی و جلوگیری از تجزیه ایران و و…. را بیاورد)
۲- امکان رشد را برای تعداد هرچه مردم مهیا میکند، و رشد را عمل به حق و احقاق هر حقی از همه حقوق هر فردی در هر زمانی و در هر مکانی معنی میکند و به جای وعده و وعید، میزان دسترسی به امکانات رشد (=گسترش عرفان و آگاهیها به حق و حقوق و تسهیل و فراهم آوردن شرایط و امکانات برای عمل به حقوق و احقاق حقوق) را برای هرچه بیشتر مردم فراهم میکند
۳- شرایط را برای مشارکت مردمی در ساختن سرنوشتی همیشه خوب و خوبتر، پیوسته هرچه فراهمتر میکند.
۴- آگاه شدن و آگاه کردن مردم را حقی از حقوق میداند و در احقاق آنها، شرایط را هرچه بیشر تسهیل و امکانات را هرچه بیشتر میها و قابل دسترسی میکند و مردم را هم به این مهم، میخواند. انتخابی و پاسخگو بودن متصدیان رسانههایی که بودجه آنها توسط دولت تهیه میشود، بخصوص برای کشوری مانند ایران، قدمی عظیم است برای گذاری خشونتزدا از استبداد، و استقرار و استمرار مردمسالاری و پیشبرد آن به نقطهای غیرقابل بازگشت.
۵- و شاید از همه مهمتر، هرچه یک فرد و یا تشکیلات و حزبی و یا یک سامانه سیاسی مردمسالارتر باشد، دارای اعتماد به نفس فردی و اعتماد به نفس جمعی و اعتماد به نفس ملی بیشتری است، و در نتیجه آن دست گدایی به سوی این و یا آن قدرت دراز نمیکند، و با عزت نفس و استقلال، تمرین در فراهم کردن امکانات روی پای خود ایستادن را میکند.
تضمین برای گذار خشونتزدا به مردمسالاری و محقق شدن سرنوشت بهتر را نباید از افراد و از تشکیلات و از دولت طلب کرد، بلکه باید از خود طلب کنیم و به تشکیلات و دولت، تحمیل کنیم.
اگر با راحتطلبی و عافیتطلبی، بپذیریم که وظیفه پیدا شدن سرنوشت بهتر را باید بر عهده فردی یا تشکیلاتی و یا دولتی بگذاریم، مسلما به سرنوشتهای بد و بدتری خواهیم رسید و خودمان به دست خویش، از آن افراد و تشکیلات و دولت، مستبدانی خواهیم ساخت و خودمان با دست خویش، به آنها مشروعیت خواهیم داد که بر ما حاکم باشند و سرنوشت بد و بدتری را نصیب ما کنند.
کمترین کاری که یک شهروند باید بکند، نظارت در کار دولت است و اینکار، از یک طرف به مدد انتخابی شدن مسئولان رسانههای همگانی، و متصدیان آنرا، مستقیما به مردم پاسخگو کردن است که واقعیتی پایدار پیدا میکند. و از طرف دیگر امکانات و تسهیلات لازم برای فعالیت مستقل و آزاد و حقوقمند رسانههای مردمی را فراهم نمودن است که قدرت از نظارت مردم راه فراری پیدا نمیکند که بتواند به تجاوزهای خود به حقوق، ادامه دهد.
یک فرد مستبد و یا یک تشکیلات و حزب و یا دولت و سامانه سیاسی استبدادی، مردم را هرچه منفعلتر میخواهد و تمام تلاش خود را میکند که مردم جرات چون و چرا کردن در سرنوشت خود نکنند، در حالیکه یک فرد مردمسالار و یک هسته حقوقمدار و یا یک تشکیلات و حزب و یا دولت و سامانه سیاسی حقوقمند، مردم را هرچه فعالتر میخواهد و اگر موفق نشود که مشارکتهای مردمی را پیوسته فرگیرتر کند و زمینهای آنرا هرچه مهیاتر کند، قطعا یا سقوط خواهد کرد و یا خود کمکم از حقوقمداری دور، و خود به استبداد دیگری مبدل خواهد شد.
در انفعال ماندن و منتظر دیگران شدن و صبر کردن تا بقیه مردم چه بکنند، تعطیلی گرفتن از زندگی است، مرخصی از زنده بودن است. برای مشارکت در ساختن سرنوشت خویش، نمیتوان به دنبال یک شغل نیمهوقت بگردیم! و به همین ترتیب، نباید به دستگاه مغزشویی قدرتمداران و دیکتاتورها اجازه دهیم که به ما دیکته کنند که زمان از انفعال بیرون آمدن، چه زمانهایی میتواند باشد: تظاهرات و راهپیماییهای قدرتفرموده،… دهه فجر،… شرکت در «انتخابات»،….
زنده ماندن یک شغل تماموقت است! به محض ترک این شغل، مرگ به سراغمان میآید! با ادامه انفعال و با هر یک روزی که این رژیم بیشتر در قدت بماند، حیات ملی ما بیشتر در خطر مرگ قرار میگیرد. شهروندی یک شغل تماموقت است! ولی نه به این معنا که کار و زندگی معمولی و حتی ورزش و استراحت و تفریح باید بکلی فراموش شود. بلکه برعکس، این در استبدادهاست که انواع کار و زندگی معمولی و حتی ورزش و استراحت و تفریح، به تدریج محدود و کمکم فراموش میشوند. آیا سرنوشت ما در استبداد به غیر از این بوده است؟
برای برپایی و پویایی و پیشبرد مردمسالاری، نه شما و نه من و هیچکدام از همه شهروندان نباید از مشارکت در ساختن سرنوشت خود دمی بیاساییم و این امر حیاتی را به دیگری و دیگران بسپاریم، و یا به فردا وانهیم. اگر براستی خواهان مردمسالاری هستیم، شما و من و هر کدام از همه ما باید به عنوان یک موجود نسبی و فعال، به سهم خود و به نوبه خود، در ساختن سرنوشتی خوب و خوبتر، فعال شویم و کاری انجام دهیم، هرچقدر هم آن کار در ظاهر به نظر بسیار کوچک بیاید. نباید پرسید که آخر چه کاری از دست من ساخته است. نباید منتظر شد که دیگری و دیگران برای ما ابتکار و خلاقیت کنند! نباید منتظر شویم که ببینیم چه کسی به سوال «چه باید کرد» به جای ما چه پاسخی خواهد داد. برای رسیدن به مقصدی، هرچقدر هم آن مقصد دور به نظر برسد، باید قدم برداشت. در این راه، اولین قدم همیشه سختترین قدمها است.
برای رسیدن به هر مقصدی و هدفی، باید در راهی قدم برداریم، و این روند، همیشه از یک قدم، از قدم اول شروع میشود. راه رسیدن به مردمسالاری هم از قدم اول شروع میشود، این قدم را خود ما مردم باید برداریم، قدمی که هیچکس نمیتواند آنرا برای ما بردارد.
جواب این سوال که چه زمانی این قدم اول را باید برداشت؟ این است که:
هرچه زودتر! هماکنون! تا دیر نشده، همه ما، به سهم خود و به نوبه خود، مردم باید (باید!) در راه مردمسالاری قدم بگذاریم و کاری بکنیم، حال آن قدم و آن کار هرچقدر هم در ظاهر به نظر کوچک بیاید! هرکدام از همه ما مردم باید (باید!) به سهم خود و به نوبه خود، به راه ساختن سرنوشت خوب و خوبتر، پای بنهیم.
جواب این سوال که چه کسی این قدم اول را باید بردارد؟ این است که:
هرکدام از همه ما، و هر فردی به سهم خود و به نوبه خود مردم باید (باید!) قدم اول را برداریم و در این راه پای نهیم.
جواب این سوال که چهگونه مردم باید (باید!) این قدم اول را برداشت؟ این است که:
تو پای به راه در نه و هیچ مپرس—خود راه بگویدت که چون باید رفت
علی صدارت
آبان ۱۳۹۷
https://alisedarat.com/1397/08/06/4317/
با عرض تشکر از جناب دکتر صدارت ، مقاله بسیار جالبی میباشد این گونه مطالب نوشتن و مردم را بمتحد شدن و حرکت کردن برای مبارزه با استبداد و دیکتا توری موجود در ایران کمک بسیار خواهد کرد و باین گونه روشها باید ادامه داد. بر خلاف عده ئی که نیروی خود و دیگران را صرف بر خورد با گروهی و یا افراد که در گذشته چکار کردند و… ودر انتها میدان را بمبارزه گروهی یا فردی میبرند. واین روش همانست که نظام مستبد دیکتاتور موجود خواهان آن میباشد.ـئ
Pingback: علی صدارت | علی صدارت : ویژگیهای متمایز و متشابه ایران و عراق در رابطه با حمله امریکا
Pingback: علی صدارت : هموطنانی که در دستگاه امنیتی و سرکوب رژیم گرفتارند، لطفا توجه بفرمایند - مجامع اسلامي ايرانيان
Pingback: علی صدارت : هموطنانی که در دستگاه امنیتی و سرکوب رژیم گرفتارند، لطفا توجه بفرمایند! - مجامع اسلامي ايرانيان
Pingback: علی صدارت | کاربرد عملی انواع موازنهها در تولید و مصرف و بازار-گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت
Pingback: علی صدارت | گفتگو بنیصدر صدارت -معضلات دنیای امروز، و راهحلها، با نگرشی به مالکیت
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت -۱-بررسی و نقد نظریه سوسیالیسم مشارکتی توماس پیکتی در کتاب سرمایه و ایدئولژی
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت -۲-بررسی و نقد نظریه سوسیالیسم مشارکتی توماس پیکتی در کتاب سرمایه و ایدئولژی
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت -۳-بررسی و نقد نظریه سوسیالیسم مشارکتی توماس پیکتی در کتاب سرمایه و ایدئولژی
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت -۴-بررسی و نقد نظریه سوسیالیسم مشارکتی توماس پیکتی در کتاب سرمایه و ایدئولژی
Pingback: علی صدارت | صدارت -جنبش و فعالیتهای حقطلبانه مردم منطقه و دنیا، و چرایی انفعال در ایران
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت -۵-بررسی و نقد نظریه سوسیالیسم مشارکتی توماس پیکتی در کتاب سرمایه و ایدئولژی
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت-۶-بررسی و نقد نظریه سوسیالیسم مشارکتی توماس پیکتی در کتاب سرمایه و ایدئولژی
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت - جنبش آبان۱۳۹۸-نقش خشونت در خاموشی جنبشها
Pingback: علی صدارت | صدارت : تحلیل جنبش آبان۱۳۹۸ بعد از گذشت دو هفته از شروع آن
Pingback: علی صدارت | صدارت : سند اساسی دوران گذار برای انتقال حاکمیت به مردم ایران جلسه پنجم-تا اصل۳۰
Pingback: علی صدارت | صدارت :سند اساسی دوران گذار برای انتقال حاکمیت به مردم ایران جلسه۶-اصل۳۰تا۴۶
Pingback: علی صدارت | صدارت : سند اساسی دوران گذار برای انتقال حاکمیت به مردم ایران جلسه۷-اصل۴۶تاآخر
Pingback: علی صدارت | صدارت : ابهام در منشور لائیسیته، و شفافسازی آن در یک گفتگوی دوستانه.
Pingback: علی صدارت | صدارت -سند اساسی دوران گذار برای انتقال حاکمیت به مردم ایران-گفتگو(۱از۱۷)با هموطنان-مقدمه
Pingback: علی صدارت | صدارت -سند اساسی دوران گذار برای انتقال حاکمیت به مردم ایران-گفتگو(۲از۱۷)با هموطنان
Pingback: علی صدارت | ما نه شاه را خواستیم، نه مجاهدین خلق، و نه این مسئولینی که الان هستند را میخواهیم!!!
Pingback: علی صدارت | صدارت :ابهام در منشور لائیسیته، و شفافسازی آن در یک گفتگوی(۲)دوستانه، با نگاهی به مقوله قدرت.
Pingback: علی صدارت | صدارت : ترور قاسم سلیمانی و تدبیرات لازم توسط هر کدام از ما مردم
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت -تروریسم نظامی در عراق، تروریسم نظامی، فرهنگی، اقتصادی، و سیاسی در ایران
Pingback: علی صدارت | گفتگو بنیصدر و صدارت:جنبش خودجوش۱۳۹۸ که هرچه فراگیرتر میشود و پیامهای نفی و ایجابیِ آن
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت - ۵بهمن، سالگرد انتخاب اولین منتخب ایران
Pingback: علی صدارت | گفتگو بنیصدر صدارت : تغییر موضع مخالفان انقلاب و حالا طرح ضرورت انقلاب در آستانه سالگرد انقلاب۱۳۵۷
Pingback: علی صدارت | صدارت : درسهای تجربه برای جنبش مردم ایران
Pingback: علی صدارت | صدارت :بررسی امکانات موجود مردم و تبدیل هر مناسبتی به جرقهای برای گذار خشونتزدا از ولایت مطلقه به مردمسالاری
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت - اشارهای به قسمتی(۱)از کارنامه خط استقلال و آزادی در ۴دهه گذشته
Pingback: علی صدارت | صدارت : شرکت در هر گونه اجتماعات و راهپیماییهای رژیمفرموده، به مشروعیت یافتن رژیم منجر میگردد
Pingback: علی صدارت | صدارت -جنبش تحریم انتخابات فراگیرتر میشود، در ساعات آخر مهلت رایگیری، در جنگ روانی رژیم شکست نخوریم. جنبش تحریم خیابانها ۲اسفند
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای ابوالحسن بنیصدر و علی صدارت - اشارهای به قسمتی(۲)از کارنامه خط استقلال و آزادی در ۴دهه گذشته-بدیلِ استبداد
Pingback: علی صدارت | صدارت :آخرین گفتگوها با هموطنان، قبل از تحریم خیابانها برای تحریم انتخابات۲اسفند
Pingback: علی صدارت | صدارت - بکار بردن روشهای موفقیتآمیز تحریم نمایش انتخابات ۲اسفند۱۳۹۸ برای گذار خشونتزدا از رژیم ولایت مطلقه
Pingback: علی صدارت | گفتگوی ابوالحسن بنیصدر و علی صدارت - اشارهای به قسمتی(۳)از کارنامه خط استقلال و آزادی در ۴دهه گذشته-بدیلِ استبداد
Pingback: علی صدارت | صدارت : ابهام در منشور لائیسیته، و شفافسازی آن در یک گفتگوی(۳)دوستانه، و مختصری در باب روابط قوا.
Pingback: علی صدارت | صدارت : رفراندم جدیدی در جریان است.
Pingback: علی صدارت | صدارت : مدیریت بحرانهایی که رژیم میسازد
Pingback: علی صدارت | صدارت : ابهام در منشور لائیسیته، و شفافسازی آن در یک گفتگوی(۴)دوستانه، با پاسخ به اشاراتی در رابطه با آقای بنیصدر.
Pingback: علی صدارت | صدارت : نکاتی که کویایی از شعور جمعی ایرانیان در قرنطینه دارد.
Pingback: علی صدارت | صدارت : شادباش؟! عید و نوروز ۱۳۹۹
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت - اثر یاس و امید در مدیریت بیماری کرونا، وژدان احساسی
Pingback: علی صدارت | صدارت: چند پیشنهاد برای برخوردی مثبت با بحران کرونا
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت - روزها را در قرنطینه چگونه بگذرانیم؟
Pingback: علی صدارت | صدارت - گفتگویی با هموطنان در باره بحران ویروس کرونا.
Pingback: علی صدارت | صدارت - تدبیر امور در قرنطینه فردی و جمعی در مقابل ویروس کرونا، عفونت کووید۱۹، و عفونت ولایت مطلقه
Pingback: علی صدارت | صدارت - گفتگویی (۲) با هموطنان در باره بحران ویروس کرونا
Pingback: علی صدارت | صدارت -آگاهی از خلقیات خود و دیگران در مدیریت بحران کرونا، وژدان احساسی-روانی
Pingback: علی صدارت | صدارت -(۱)نقش رسانهها در شکلگیری افکار عمومی
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت - پیشگیری از بحرانهای بزرگتر در دوران پساکرونا
Pingback: علی صدارت | صدارت -(۲)نقش رسانهها در شکلگیری افکار عمومی
Pingback: علی صدارت | صدارت -(۳)نقش رسانهها در شکلگیری افکار عمومی
Pingback: علی صدارت | صدارت -(۵)نقش رسانهها در شکلگیری افکار عمومی
Pingback: علی صدارت | صدارت -(۶)نقش رسانهها در شکلگیری افکار عمومی
Pingback: علی صدارت | صدارت - رسانههای شخصی، جنگ روانی. شورش و جنگ و تخریب در پساکرونا، یا جنبش و صلح و سازندگی؟
Pingback: علی صدارت | صدارت -ابهام در منشور لائیسیته، و شفافسازی آن در یک گفتگوی(۵)دوستانه، با نگاهی به بحران ویروس کرونا
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت - دنیای بعد از کرونا، چه دنیایی خواهد بود، درسهایی در بُعد اقتصاد
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت - دنیای بعد از کرونا، چه دنیایی خواهد بود، درسهایی در بُعد سیاسی
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت - دنیای بعد از کرونا، چه دنیایی خواهد بود، درسهایی در بُعد فرهنگی
Pingback: علی صدارت | صدارت- بهانه قتل جرج فلوید برای نگرشی به خشونتهای سلطهگران، از پنجرهٌ حقوقی
Pingback: علی صدارت | گفتگوی آقای بنیصدر و علی صدارت - بازتاب جهانی قتل فلوید، کنش در ایران و در عین حال راه حل جویی برای بحرانهای جهانی
Pingback: علی صدارت | صدارت : به مناسبت کودتای خرداد ۱۳۶۰، یکی از مهمترین عوامل موثر در سرنوشت امروز ما.
Pingback: صدارت : مردم باید یک کاری بکنند! چه باید کرد؟ – alisedarat
Pingback: صدارت : حمله به ایران، باز هم منتفیتر شد! - مجامع اسلامي ايرانيان
Pingback: موازنه منفی، پیام راه مصدق برای امروز، و دیروز، و فردا: | اشتراک eshtrak
Pingback: بررسی رخدادهای اخیر خاورمیانه در رابطه با وطن، سفر بایدن به اسرائیل و عربستان: علی صدارت | اشتراک eshtrak
Pingback: صدارت: جنبش به کدام جهت میرود؟ | علی صدارت
Pingback: صدارت- پیشنهاد جبهه (۱۳)بهمناسبت روز ۴۶ جنبش خودجوش، مشارکت همگانی در ساختن سرنوشت خوب و خوبتر: شیوه و قلمرو فعالیتهای دوران گذار(جلسه۱۳
Pingback: علی صدارت- پیشنهاد جبهه (۱۴)بهمناسبت روز۵۲ جنبش خودجوش، مشارکت همگانی در ساختن سرنوشت خوب و خوبتر: شیوه و قلمرو فعالیتهای دوران گذار(جلس
Pingback: صدارت- بررسی و تحلیل رخدادها در پنجاه و هفتمین روز جنبش خودجوش پرشکوفهتر شدن بهار ایران | علی صدارت
Pingback: صدارت :سحر خدایاری(محمد بوعزیزی ایران)جرقه بیداری وژدانهای منفعل و مشارکت در جنبش خودجوش رهایی از خفقان | علی صدارت
Pingback: صدارت- وژدان احساسی-روانی | علی صدارت
Pingback: صدارت: در این روز ۶۶ جنبش خودجوش، ترسها از دل مردم خارج و هرچه بیشتر به جان رژیم منتقل میشود | علی صدارت
Pingback: صدارت: رژیمِ در حال سقوط، بهدنبال راه نجات: مراجعه به اصلاحطلبان!؟ روزِ ۶۹ جنبش | علی صدارت
Pingback: صدارت: رژیم در حال سقوط، مردم در جنبش، حکومت دست به دامان اصلاحطلبان! | علی صدارت
Pingback: علی صدارت
Pingback: صدارت- مشکلات بهداری و بهزیستی، مشتی از خروارها بیکفایتی و فساد و خشونت | علی صدارت
Pingback: صدارت: وکالتگیت! وکالت به «شاهزاده» ما را ملزم به ارجاع به «شاه» میکند! ایشان از خود چه دارد؟ | علی صدارت
Pingback: صدارت: چگونه میتوانم قتلهای دولتی را متوقف کنم؟ | علی صدارت
Pingback: صدارت: امیدها و ناامیدیها در جنبش | علی صدارت
Pingback: صدارت: خشونت و خشونتزدایی، نفی انواع خشونت | علی صدارت
Pingback: صدارت: اختلافات و اعترافات اخیر حافظان نظام، دلیل دیگری برای موفقیتآمیز و نیز ادامهیاب بودن جنبش خودجوش | علی صدارت
Pingback: صدارت- سیوپنجمین سالگرد کشتارهای جمعی تابستان ۱۳۶۷، اوج فاجعه ملی جنایتها علیه بشریت در دهه ۱۳۶۰ | علی صدارت
Pingback: صدارت- مشروطه: جرقهای برای جهش، و یا ترمز دیگری برای جنبش؟ | علی صدارت
Pingback: رسانههای ملیِ همگانی به مثابه شاخهی چهارم دولت - دکتر علی صدارت - جبهه ملی ایران