...در تمام مطالبی که دانشجویان جمع‌آوری کرده بودند و تحقیقاتی که از خود آقای امیرانتظام شد، از اسناد و مدارکی که از سفارت جمع‌آوری کردیم یا از وزارت خارجه تحویل گرفتیم و مطالعه کردیم، هیچ مدرکی دال بر اثبات جاسوسی وی، یا دادن اطلاعات به دشمن یا کشور متخاصم یا اقدام علیه منافع ملی و نظام پیدا نکردیم...
شعار "رضاشاه روحت شاد" اولین بار در مشهد و توسط بسیجی‌های مخالفان دولت آقای روحانی وابسته به باند علم الهدی و رییسی مطرح شد.
استبداد روحانیت از نظر فکر با شکست کامل مواجه شده و تنها به زور سرنیزه در حیات نباتی قرار دارد. گروههای مختلف لنینیست- استالینیستی نظر توده، فداییان اکثریت، مجاهدین و … یا از بین رفته اند، یا اعتبار سیاسی شان را از دست داده اند و یا بسیاری از اعضایشان به سود جمهوریت تغییر عقیده داده اند. اصلاحطلبان در انتخابات سال گذشته تنها ۳ درصد آرا را کسب کردند. و سلطنت طلبان هیچ حرفی بجز رمانتیزه کردن مزورانه استبداد گذشته ندارند.
سلسله تولیدات و کارهای این هم‌وطن پرکار ما، بدون شک منابع مهمی در تاریخ‌نگاری حقایق واقعی، و رویدادهای حقیقی تاریخ معاصرایران هستند. گرچه دیوارهای بلند سانسور و خودسانسوری، در اطراف مصدق و مصدقی‌ها، و نیز بنی‌صدر و بنی‌صدری‌ها افراشته شده‌اند، ولی به یمن تلاش و استقامت و پرکاری طرفداران استقلال و آزادی و مردمسالاری، در تولید و انتشار حق‌وندانه واقعیت‌خای تاریخی، شاهد غنای وژدان تاریخی جامعه بوده‌ایم. عطش ایرانیان فرهیخته برای احقاق حق مطلع شدن و حق مطلع کردن، نویدبخش آینده روشنی است برای ایران و ایرانیان، و نیز برای فارسی‌زبانان کشورهای دیگر و سایر مردم منطقه.
فعال‌تر شدن هر فردی برای مشارکت در استقرار و استمرار و پیشبرد مردمسالاری، لاجرم شادی و شعفی را به همراه دارد که حداقل اثری که در پی خواهد آورد، خوش‌وقتی و خوش‌بختی خود آن فرد و آن افراد خواهد بود. ملت‌هایی که در مطالعات بین‌المللی جز خوشحال‌ترین و امیدوارترین و... مردم جهان هستند، افراد خارق‌العاده و برتری از دخترانم در ایران نیستند. آن‌ها فقط تصیمیم گرفتند این گونه زندگی‌های فردی خود را مدیریت می‌کنند، هر کدام به سهم خود و به نوبه خود! هرچه تعداد هموطنان فعال و خوشحال و شاد و امیدوار و... بیشتر، به همان میزان عمر رژیم ولایت مطلقه کوتاه‌تر، و به همان میزان گذار به مردمسالاری، خشونت‌زداتر!
حذف اولین منتخب مردم ایران، در کودتای خزنده‌ای که پرده آخر آن در خرداد ۱۳۶۰ به نمایش در آمد، سرآغاز وقفه‌ای بزرگ در برپایی نظامی حقوق‌مدار در ایران و رساندن آن به نقطه‌ای غیرقابل بازگشت بود. کودتای خرداد ۱۳۶۰، پایان انقلاب نبود. از آن تاریخ، منقلب شدن مردم، شکل دیگری به خود گرفت و ادامه دارد.
به آن دسته از جامعه سیاسی که در این «انتخابات» با پشت کردن به ملت، باز هم چهره واقعی خود را واضح نشان داد، امیدوار نیستم. حواشی این «انتخابات» نشان داد که بسیاری از آن‌ها،در بهترین وجه، اصلا متوجه نیستند که با نقش خود در پیشبرد شعار «حفظ نظام، اوجب واجبات است»، مستقیم و غیرمستقیم، شریک جرم رژیم در جنایت‌ها و خیانت‌ها و… و تجاوزها به حقوق هستند. ولی امیدوارم آن دسته از ایرانیان، به خصوص در جامعه مدنی، به تجربه «انتخابات» در رژیم ولایت مطلقه، به عنوان یک پند بنگرند، و از آن به عنوان یک درس دیگری دال بر نیاز حیاتی پشت به قدرت و روی به ملت داشتن، و افزونی اعتماد به نفس فردی و اعتماد به نفس ملی، استفاده کنند، تا هرکدام از همه ما، به سهم خود و به نوبه خود، شور و شعف و لذت مشارکت در ساختن سرنوشت‌های خوب و خوب‌تر را ارزانی کنیم.
من در ملائ عام، اعتراف کردم که ایالات متحده، فعالانه مصدق را سرنگون کرد و من از این بابت معذرت‌خواهی کردم!