نوشتارها

گرچه ژنرال‌های جنگ روانی در دیوان‌سالاری سای‌آپ‌کراسی (Psyopcracy) در ظروف مرتبط قدرت‌ها، مشغول به کار هستند، ولی ما مردم هم آهوی لنگی در کفِ شیرِ نرِ خونخواره‌ای نیستیم! تجاوزها به حقوق و جنایت‌های صهیونیسفر در فلسطین و لبنان، و نیز در ایران و سایر کشورها، موضوع جدیدی نیست و قدمتی ۷۰-۸۰ ساله دارد. منتها فقط یک سال است که ما مردم توانسته‌ایم، با احقاق حق اطلاع‌یابی و با احقاق حق اطلاع‌رسانی، این جنایت‌ها و تجاوزها به حقوق را به گوش و چشم و قلب مردم دنیا برسانیم. ولی در این فقط یک سال، به علت درآمیختنِ حقوقیِ افکار عمومی، پایه‌های امپراطوری ژنرال‌های جنگ روانی صهیونیسفر، متزلزل گشته. پدیده‌ای کاملا بی‌سابقه و حیرت‌انگیز! به‌طوریکه نشریه‌ی اسرائیلی هاآرتز در ۶ اکتبر ۲۰۲۴ به درستی می‌نویسد: «یک شکست جهانی: فروپاشی رعدآسای وجهه‌ی اسرائیل از ۷ اکتبر[۲۰۲۳]»!  باید به خود یادآور شویم که این «شکست جهانی» و این «فروپاشی رعدآسای وجهه‌ی اسرائیل» حاصل تلاش‌های حقوقی ما مردم در احقاق حقوقی چون حق اطلاع‌یابی، و حق اطلاع‌رسانی، و حق استقلال و آزادی و خودانگیختگی بوده است. اگر یک حداقل لازمی از ما مردم در احقاق این حقوق کوشاتر بگردیم، اسلحه‌هایی که در اختیار خشونت‌گستران و جنگ‌ طلبان هستند، هر چه بیشتر بی‌اثر خواهند شد. بدین ترتیب به هر مقداری که هر کدام از ما در خشونت‌زدایی فعال شویم، به همان مقدار استفاده از اسلحه توسط سلطه‌سالاران را ناممکن کرده‌ایم!

با روش‌های غیر دموکراتیک، رسیدن به دموکراسی غیر ممکن است!

با به‌کار بردن روش‌های غیر دموکراتیک، زمان رسیدن به سقوط فیزیکی رژیم طولانی‌تر می‌گردد.

با به‌کار بردن روش‌های غیر دموکراتیک، طول مدت دوران موقت بعد از سقوط فیزیکی رژیم طولانی‌تر می‌گردد.

با به‌کار بردن روش‌های غیر دموکراتیک، زمینه برای اینکه بعد از فروپاشی این رژیم، ساختار دیکتاتوری حفظ و همین رژیم در شکل دیگری بازسازی شود، فراهم می‌گردد.

نباید تردید کرد که استقرار و استمرار و پیشبرد مردمسالاری در ایران، با خشونت‌زدایی، منجر به ناموضوع شدن نتانیاهو و نتانیاهوها در دنیا خواهد شد. گرچه نتانیاهوهای داخلی و خارجی مقاومت خواهند کرد، ولی ما بی‌شماریم.

تو مگو همه به جنگند، و ز صلح من چه آید—تو یکی نه‌ای، هزاری، تو چراغ خود برافروز

بدین ترتیب، جامعه مدنی، با باور به این تعریف و توضیح مفهوم از لائیسیته عمل به آن  را از جامعه سیاسی مطالبه می‌کند. در نتیجه، احزاب و تشکیلات و افرادی که روی به قدرت و پشت به ملت دارند، و به عقاید دینی و دنیوی، بیش از دستمایه‌ای برای رسیدن به قدرت، و ماندن در قدرت، و بکار بردن قدرت برای پیش‌برد منویات قدرت نظر ندارند، به مردم شناسانده می‌شوند. مردم و هسته‌های مردمی، خشونت‌زدایی و نفی تبعیض‌های عقاید دینی و دنیوی را از جامعه سیاسی، مطالبه می‌کنند، و به دولت تحمیل می‌کنند. در چنین جامعه‌ای، با چنین شهروندانی، اگر فعالان جامعه سیاسی، از قدرت دوری نجویند و به مردم نزدیک نشوند، به زودی منزوی و حذف خواهند شد.

وقتی لائیسیته به عنوان باور به مفهومی با این تعریف و توضیح، در لایه‌های مختلف یک جامعه و ملتی به صورت افقی، و نه به صورت هرمی و دستوری از بالا به پائین، مطرح می‌گردد، اعضای جامعه و ملت، پیوسته به سمت هر چه مردمسالارتر شدن در حرکت هستند.  تدوین کردن قانون اساسی لائیک و خالی از عقاید دینی و دنیوی، و بر اساس پنج دسته حقوق، توسط اعضای چنین جامعه و ملتی، زمینه‌ساز دولتی لائیک و دموکراتیک برای تدبیر و اداره امور کشور است.

علی صدارت

در وطن خود شاهد این واقعیت تلخ بوده‌ایم که حافظان «نظام» ولایت مطلقه، فقط خمینی و خامنه‌ای و شرکا نبوده‌اند. مسئولیت عمده را، آن دسته از مردم عادی ایران (در داخل و در خارج از کشور) که پذیرفته‌اند از جنس این رژیم بشوند، بر گرده دارند.

هرچه تعداد بیشتری از فلسطینی‌ها و سایر مردم منطقه (و از جمله و به‌خصوص ایرانیان) از جنس صهیونیست‌های متجاوز به حقوق بشوند، نه تنها وضعیت موجود ادامه پیدا خواهد کرد، بلکه بسیار بدتر از این هم خواهد شد.
آموختن درس‌های تجربه‌ی افریقای جنوبی، منحصر به اسرائیل و اسرائیلی‌ها نمی‌شود. حتی منحصر به امریکا و سایر قدرت‌های دولتی و غیر دولتی غرب هم نمی‌شود. فلسطین و فلسطینی‌ها هم باید از این رویداد مهم تاریخ معاصر، در زمان قبل و بعد از آن و نیز در زمان گذار از آن بیاموزند. ولی از همه‌ی این سوم‌شخص‌ها مهمتر، در رابطه با تجربه افریقای جنوبی، درس‌آموزی و عبرت‌گیری اول‌شخصِ من است! وظیفه من به عنوان یک شهروند دهکده کوچک دنیای قرن بیست و یکم، در رابطه با بررسی و تحلیل وقایع افریقای جنوبی و فلسطین چیست؟ تحلیل حقوقی و بررسی از منظر موازنه‌ی عدمی در این رابطه چگونه است؟ 

ولی وظیفه منِ ایرانی در این باره سنگین‌تر است! برای براندازی و گذار از ساختار دیکتاتوری، و برای استقرار و استمرار و پیشبرد مردمسالاری در وطنم، چگونه می‌توانم درس تجربه‌ی افریقای جنوبی و اسرائیل را به‌کار ببرم و بر تلاش‌های خود بیافزایم؟

با باور به لائیسیته، می‌توان به خدایی باورمند بود که با خدای بی‌چاره‌ی مصباح یزدی، و هیگی، و نتانیاهو، هیج گونه کوچکترین سنخیتی ندارد. بلکه خدایی است که، بنی آدم را، همه انسان‌ها را، از یک گوهر آفریده است. فرهنگ ایرانی، بیش از هفتصد سال پیش، در اوج وحشی‌گری‌ها، و تجاوزها به حقوق، و خشونت‌های حمله‌ی مغول، مجموعه نوشته‌هایی را به تمدن بشری تقدیم کرد که در این نوشته‌ی آن، براستی گلستان بشریت و شکوفا شدن گل‌های فعالان حقوق بشر است، و چه خوش گفت:

بنی آدم اعضای یکدیگرند

که در آفرینش ز یک گوهرند

حقوق، همه‌مکانی، و همه‌زمانی، و همه‌کسانی هستند! بدون هیچگونه تبعیضی همه‌کسانی هستند!

و گفت: 

چو عضوی به درد آورد روزگار—دگر عضوها را نماند قرار

شرایط غزه توسط دکتر گیلبرت، پزشک نروژی که از سال ۱۹۸۱ داوطلبانه در فلسطین طبابت کرده است، «بدتر از جهنم» توصیف شده است.

تو کز محنت دیگران بی‌غمی—نشاید که نامت نهند آدمی

تلاشی بیشتر لازم است احقاق حقوق بشر برای همه بشرها! بدون هیچ تبعیضی!