با توجه با فجایعی که در میهن خود، و نیز در فلسطین مشاهده میکنیم، امروزه بیشتر از زمان گذشته، ضرورت بازنگری در برخی مفاهیم که در سرنوشت ما شهروندان دهکده کوچک دنیا نقشآفرین هستند را لمس میکنیم. از جمله این مفاهیم کلیدی، حقوق بشر و لائیسیته هستند که سالگرد آنها را پشت سر گذاشتیم.
دهم دسامبر ۱۹۴۸ – اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر پیمانی است بینالمللی که در اجلاس عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در پاریس به تصویب رسید. با توجه به جنایتهای آلمان نازی در جنگ جهانی دوم، لزوم اعلامیهای که حقوق را ذاتی همه انسانها میخواند، منجر به تدوین و تصویب و انتشار آن اعلامیه شد.
https://www.un.org/en/about-us/universal-declaration-of-human-rights
–
نهم دسامبر ۱۹۰۵ – قانون لائیسیته به تصویب مجلس شورای فرانسه رسید. در نهم دسامبر ۲۰۰۵ ، اعلامیه جهانی لائیسیته، بر اساس سه اصل بنیادین ارائه شد:
۱-تکیه بر حقوق
۲-تفکیک دولت از نهادهای دینی
۳-نفی تبعیض
https://alisedarat.com/2005/12/09/76/
–
در کشورهایی که خشونتهای سلطهسالاران دینمدعی ابعاد بیشتری داشت، لائیسیته به عنوان یک واقعه تاریخی انقلابی رخ داد. ولی در کشورهایی که دینسالاران سلطهگر، کمتر به حقوق مردم کمتر تجاوز میکردند، آن سامانه به مردم امکان اصلاحات در دین ادعایی قدرتمدران را داد و آن دین ادعایی، در یک روند دنیویگرایانه، به تدریج دنیویتر شد.
–
این روند، در کشورهای مدعی سکولاریسم، پیوسته تغییرپذیر بوده است. این تغییرپذیری، توسط مردم به دولتها تحمیل میشود. سرشماری در بریتانیا (کشوری با دین رسمی مسیحیت، و با پادشاهی که رئیس کلیسای عالی هم هست، ادعای سکولاریسم هم دارد!) در در سال ۲۰۲۱ برای اولین بار نشان داد که پیروان دین مسیحیت در انگلستان و ولز، در اقلیت قرار گرفتهاند.