یکی از مهمترین و در عین حال آسان‌ترین راههای مبارزه در جنگ روانی و پیروزی بر قدرت‌مداران و سلطه‌گران، شکستن دیوارهای سانسور و نفی و رفع خودسانسوری است. امیدوارم که هرکدام از ما خود را در این زمینه مسئول بدانیم، و هرکدام از ما به سهم خود و به نوبه خود، در انتشار تحقیقات بی‌نظر و غیریک‌سوگرایانه، به کمک سایر هموطنان خود بیاییم.
بنا بر خاطرات رابرت مک فارلین مشاور امنیت ملی رئیس جمهور امریکا ریگان که در افتضاح ایران‌گیت به ایران سفر کرد، آقایان رفسنجانی و خامنه ای، از طریق دیوید کیمچی افسر ارشد موساد، به حکومت ریگان پیام داده بودند که در برابر حمایت آمریکا حاضر هستند خمینی را زهر کش کنند. (Special Trust, p. 20.21) ❊ ویکی لیکس: طرف ایران، به طرف امریکا یک فهرست هزار نفری داده که «…اینها میانه‌رو‌ها هستند، می‌توانند کشور را در سود غرب، اداره کنند، اما شرط آن این است که ایران در جنگ، از عراق شکست بخورد تا بتوانیم این تندروها را از صحنه بیرون کنیم…»
سالگرد جدایی مجاهدین خلق از بنی صدر در 20 اسفند 1362، که با اطلاعیه 4 فروردین 1363 «شورای ملی مقاومت» علنی گشت، پاسخ روزنامه انقلاب اسلامی شماره 82 (31 شهریور تا 13 مهر ماه 1363) در رابطه با دروغها، تهمتها و توهینهای رهبری سازمان مجاهدین خلق، بعنوان سندی تاریخی، را در چند بخش می آوریم. بخش سوم، به دورغهای آقای رجوی درباره بحث بر سر هیات دولت آینده و ادعای در خواست قباله نصف وزرا اختصاص دارد که گواهی از هژمونی طلبی اوست.
ریشه‌یابی وضعیت فاجعه‌بار امروز، با بازخوانی 'روزها بر رئیس جمهور چگونه میگذرد' کارنامه بنی‌صدر، که در ماههای قبل از کودتای خرداد ۱۳۶۰ هر روز، در روزنامه انقلاب اسلامی در هجرت منتشر، و به مردم گزارش می‌شدند.
آقای بنی‌صدر در مقام ریاست جمهوری، گزارش کار خود را، به طور روزانه، در روزنامه انقلاب اسلامی، تحت عنوان سرمقاله و کارنامه و «روزها بر رئیس جمهور چگونه میگذرد» با مردم در میان می‌گذاشت. هشدارها، و خبرها، و نظرها، و… که آن موقع ارائه شده بود، هیچ کدام خلاف واقع نبود و هیچ کم و کاستی نداشتند. با توجه به این واقعیت بود که حزب جمهوری اسلامی، و حزب توده، و سایر ضدانقلاب هیچ نمی‌توانستتند آن‌ها را نفی و یا تکذیب کنند، و خود را مجبور دیدند که بنی‌صدر را حذف کنند. برای همین آقای خمینی و شرکا، این کارنامه را، به شدت، مزاحم خود در امر تبدیل انقلاب، به ضدانقلاب می‌یافتند. آقای خمینی، توسط برادرزاده خود، در خرداد ۱۳۶۰ به آقای بنی‌صدر در کرمانشاه پیام داد....
آقای بنی‌صدر در مقام ریاست جمهوری، گزارش کار خود را، به طور روزانه، در روزنامه انقلاب اسلامی، تحت عنوان سرمقاله و کارنامه و «روزها بر رئیس جمهور چگونه میگذرد» با مردم در میان می‌گذاشت. هشدارها، و خبرها، و نظرها، و… که آن موقع ارائه شده بود، هیچ کدام خلاف واقع نبود و هیچ کم و کاستی نداشتند. با توجه به این واقعیت بود که حزب جمهوری اسلامی، و حزب توده، و سایر ضدانقلاب هیچ نمی‌توانستتند آن‌ها را نفی و یا تکذیب کنند، و خود را مجبور دیدند که بنی‌صدر را حذف کنند. برای همین آقای خمینی و شرکا، این کارنامه را، به شدت، مزاحم خود در امر تبدیل انقلاب، به ضدانقلاب می‌یافتند. آقای خمینی، توسط برادرزاده خود، در خرداد ۱۳۶۰ به آقای بنی‌صدر در کرمانشاه پیام داد....
اپوزیسیون، در صورت اصل دانستن و با اصیل دانستن قدرت (مانند پهلوی‌ها و رجوی‌ها و…)، هویت خود را در تضاد با فردی و یا افرادی و یا اندیشه‌ای می‌یابد. بدین معنی که با نبود آن فرد و یا افراد، آندسته از اپوزیسیون بی‌هویت خواهند شد، حذف شده، و از بین خواهند رفت. برای همین مجبور است تمام تلاش خود را برای رسیدن به قدرت، و در قدرت ماندن، و پیشبرد منویات قدرت (تعریفی که از مفهوم «سیاست» می‌فهمند) بکار بیاندازد. برای همین نمی‌تواند با کسی دوست و همدل بشود، و الفت و ائتلاف بکند. آقای خمینی هم گفت «..من با کسی عقد اخوت نبسته‌ام…»
دروغ و تزویرهای رسانه‌ای، تخریب و ترور شخصیت، جعل تاریخ، جنگ روانی، سیاهچاله خفقان با پیچاپیچ تفتیش و ممیزی و همرنگی
بنی‌صدر و ارتباطات و تماس‌هایی قدرت‌های خارجی
امیدوارم که آن قلیل هموطنانی که هنوز به اشکال مختلف، دانسته ویا نادانسته، واضح و روشن، و یا مخفی و با لاپوشانی، به استمرار این رژیم کمک میرسانند و در پیشبرد شعار «حفظ نظام از اوجب واجبات است» گوی سبقت را از آقای خامنه‌ای و شرکا برده‌اند، تا دیر نشده به سایر هموطنان بپیوندند و تا موقعیت‌ها و فرصت‌های بیشتری از دست نرفته، شور و شعف مشارکت در ساختن سرنوشت‌هایی خوب و خوبتر و همکاری و همسازی و همسویی در گذاری خشونت‌زدا از ولایت مطلقه، به مردمسالاری را از خود دریغ نکنند. در دنیای امروز، مشابه رژیم ولایت مطلقه، فقط در چند کشور مانند کره شمالی باقی مانده است. افکار عمومی، در قرنی که در آن هستیم، نقش بیشتری در اعمال حاکمیت می‌یابند. حتی رژیمهایی مانند ترامپ و پوتین و بولسنارو و اوربن و… هم هرچه میگذرد، با موانع و مشکلات بیشتری برای ادامه ولایت خود بر مردم روبرو میشوند. رژیم ولایت مطلقه حاکم بر ایران، رفتنی است و آنچه می‌ماند، مردم هستند که برای ادامه حیات خود، و برای ادامه حیات ملی خود، باید با مخرج مشترک قرار دادن حقوق، و با صلح و دوستی و کثرت‌گرایی و رواداری، با هم همکاری کنیم...