براندازی

هیچ کدام از قدرت‌های خارجی، (قدرت‌های دولتی و غیردولتی، قدرت‌های غربی و شرقی) مایل نیستند که در ایران مردمسالاری مستقر و مستمر شود.
برخی از سوالات ارسالی توسط هموطنان گرامی:
چرا قدرت‌ها با قشون‌کشی و حمله نظامی به ایران، به یاری اکثریت ایرانیان ناراضی از رژیم نمی‌آیند تا رژیم آخوندی را براندازند؟
زیرا که چنین گزینه‌ای برایشان ممکن نبوده است! اگر حتی امکان مختصری هم برای موفقیت این گزینه بود، شاید قبل از تجاوز به افغانستان و عراق، به ایران حمله می‌کردند. طرح و نقشه‌ی امکان‌ناپذیر تجزیه ایران به ۵ جمهوری، خیال خامی است که شاید نیم قرن قدمت دارد.
–
چرا قدرت‌ها با روی کار آوردن «آپوزیسیون» مطلوب خود در ایران، به یاری اکثریت ایرانیان ناراضی از رژیم نمی‌آیند تا رژیم آخوندها را براندازند؟
زیرا که چنین گزینه‌ای برایشان ممکن نبوده است. شکست آن‌ها در این گزینه هم، قدیم است و به تمام دوران رژیم ولایت پهلوی می‌رسد.

این روزها مصداف است با سالگرد حمله صدام به ایران (۴۴ سال پیش) و اعلام روز جهانی صلح (۴۳ سال پیش) است.

۴۵ سال از انقلاب اسلامی ایران می‌گذرد. این هر سه واژه‌ی «انقلاب»، و «اسلام»، و «ایران» باید بار منفی و منفور پیدا می‌کرد. آن بهار، باید به خزان و زمستان مبدل می‌شد. زمستانی که «بس ناجوان‌مردانه سرد» است

تدبیرهای کارساز برای ساختن سرنوشت‌های خوب و خوب‌تر، همگی از این پندار و کردار و گفتار و نوشتار نشأت می‌گیرند:

پشت به قدرت، روی به ملت!

پشت به قدرت (قدرتِ داخلی، قدرتِ خارجی؛ قدرتِ دولتی، قدرتِ غیر دولتی؛ قدرتِ غربی، قدرتِ شرقی)

روی به ملت (برای مشارکت در تلاش‌ها برای هرچه فعال‌تر کردن جنبش خودجوش خشونت‌زدایِ مردمی برای استقرار و استمرار و پیشبرد مردمسالاری؛ برای مشارکت در تلاش‌ها برای همکاری‌های مردمیِ غیرِ هرمی حول محور حقوق؛ با تلاش برای احقاق حقوق و با سرپیچی از فشار قدرت‌ها برای هم‌جنس رژیم شدن؛ با تشکیل هسته‌های مردمیِ حق‌وند؛ با افزایش اعتماد به نفس فردی و اعتماد به نفس ملی؛ با باور به حق رهبری در هر فرد و با شکوفا کردن آن؛ با….) برای هر چه کوتاه‌تر کردن زمان رسیدن به سقوط فیزیکی رژیم

رژیم‌های دیکتاتوری، هژمونیک و تمامت‌خواه هستند. برای به قدرت رسیدن و برای در اریکه قدرت ماندن، از هر شگردی برای حذف سایر احزاب و تشکیلات و افرادی که روش و منش آن‌ها را با خود منطبق نمی‌بینند، استفاده می‌کنند.
گردانندگان رژیم‌های دیکتاتوری و شرکای سلطه‌سالار آن‌ها در جامعه مدنی و جامعه سیاسی، به تدریج و به روش‌های مختلف، دگراندیشان را حذف می‌کنند. برای استفاده از قهر و خشونت، ابایی ندارند.
بعد از حذف مخالفان، نوبت به حذف رقبا می‌رسد. سپس به بهانه‌ی «یک‌دست» شدن، حتی به جان عناصر وفادار به رژیم می‌رسد. در رژیم ولایت مطلقه پهلوی و در دربار پهلوی، هر چه چاکرتر و پست‌تر، بالا رفتن از پله‌های ترقی و رسیدن به «دروازههای تمدن بزرگ» آسان‌تر! در رژیم ولایت مطلقه فقیه و در «بیت رهبری» هر چه ذوب‌شده‌تر و پست‌تر، بالا رفتن از پله‌های ترقی و رسیدن به «اسلام ناب محمدی» و «بهشت» آسان‌تر! به جایی می‌رسد که هر گونه اصلاحی غیر ممکن می‌گردد.
رژیم‌های دیکتاتوری مجبور هستند مردم را از جنس خود کنند. هر چه ابعاد کیفی و کمی این همسان‌سازی بیشتر شود، طول عمر رژیم طولانی‌تر می‌شود. این کار برای رژیم‌هایی غیردموکراتیکی که در موضع سلطه‌گر قرار دارند، بسیار آسان‌تر است. چرا که وژدان عمومی همگانی را راحت‌تر می‌توان سلطه‌سالار کرد. رژیم‌های اسرائیل و امریکا مثال‌های خوبی از این دست هستند. ولی در جوامع استبدادزده‌ی زیر سلطه، مردم مقاومت بیشتری از خود بروز می‌دهند تا همجنس رژیم نشوند. ایران مثال خوبی است.

علی صدارت– آغاز سال تحصیلی، اولین سالگرد منقلب‌تر شدن جامعه مدنی، نپذیرفتن تحمیل سخن‌گو چه برسد به رهبر مورد پسند قدرت‌ها، انفعال اپوزیسیون تاریخ تولید و انتشار: ۳ مهر ۱۴۰۲ = 25-09-2023 دوشنبه موضوع جلسه امروز:  آغاز سال تحصیلی،  اولین سالگرد منقلب‌تر شدن جامعه مدنی، سال‌گرد تجاوز صدام به مام وطن ❊❊❊ گزارش، بررسی و

علی صدارت– براندازی مدیریت‌شده؟؛ و یا خودفروپاشی رژیم؟ انتخاب با ما است! تاریخ تولید و انتشار: ۲۰شهریور۱۴۰۲ = 11-09-2023 دوشنبه ❊❊❊ مطلب را به شکل صوتی، در👇همین‌جا👇بشنوید: ❊ سکوت تو، انفعال ما، کم کاری من = خود را شریک جرم تجاوزها به حقوق بشر کردن! میزان سکوت و تحمل امروز من است که میزان خشونت‌های