برای ساختن سرنوشت‌های خوب و خوب‌تر، ضروری است که وژدان عمومی فردی، و وژدان همگانی جامعه، پیوسته غنی‌تر بشود. بدین ترتیب، مطالبی را در این زمینه، برای غنای وژدان علمی (علم پزشکی)، وژدان احساسی روانی، وژدان تاریخی، و وژدان اخلاقی، با شما مخاطبان رادیوعصرجدید، در میان می‌گذارم.
شباهت‌های فراوان و شگفت‌انگیز بین زندانی و زندان سیاسی، و ملت ایران و رژیم ولایت مطلقه!
سانسور کودتای۱۳۶۰، بزرگترین جنگ روانی ولایت مطلقه علیه مردم!
مخاطبان این پیام، تمام مردم هستند. این توهم را ندارم که همه مردم ایران در منازل لوکس زندگی میکنند و وقتی می‌گویم «در خانه بمانید» دلم بیشتر پیش دل محرومان وطن عزیزمان هست. می‌دانم که متاسفانه به علت اینکه بسیاری از مردم ایران خود را در زندان بد و بدتر محبوس کرده‌اند، هر چه می‌رود، تعداد خانه و زندگی‌دارها کمتر، و تعداد کارتن‌خواب‌ها بیشتر می‌شود. ولی تقاضا دارم کسانی که این پیام را می‌شنوند و می‌بینند، به سایرن هم آگاهی‌رسانی کنند، چرا که هر یک نفر جدیدی که به این ویروس آلوده شود، چه بیمار بشود و فوت کند، و چه به صورت یک فردِ ناقلِ کاملا سالم، بدون هیچ گونه علائم بالینیِ بیماری به زندگی معمولی خود ادامه دهد، می‌تواند کووید۱۹ را به صورت تصاعدی، به تعداد بسیار زیادی، از جمله عزیزان و جگرگوشه‌گان خودش، منتقل کند.
چیزی که این رژیم را به زانو در خواهد آورد، اعتصابات سراسری است. ترسِ از دست دادن شغل دولتی، و ادامه کار در وزارت‌خانه‌ها و موسسات دولتی، به خصوص در قوای انتظامی و امنیتی و اطلاعاتی، و کمک به «حفظ نظام» و استمرار این وضعیت، آتشی است که به اشکال متفاوت و به درجات مختلف، حتما دودش در چشم شما هم خواهد رفت. اگر امروز خود و یا جگرگوشه‌ها و عزیزانتان، از بلای ویروس کرونا تلف نشوید، بحران دیگری، چه بسا با ابعادی گسترده‌تر، به شما رحم نخواهد کرد...
شرایط فعلی روانشناسی جامعه ایرانی، بیش از پیش به شرایط روانشناسی زندانی سیاسی تشابه دارد. مردم خارج از زندانهای سیاسی، سلول انفرادی را کم داشتد که متاسفانه عقل سلیم حکم می‌کند که حداکثر تلاش برای قرنطینه، انجام گیرد. بعضی از آن زندانیان «می‌شکنند» ولی بسیاری از آن زندانیان، غم و خوف زندانی بودن را، با آگاهی و شعور به احوالات روانی-احساسی خود (آنچه که «وژدان احساسی-روانی» را یک اسم با مسمی می‌نمایاند) به شادی و امن و امنیت، مبدل میکنند. بررسی روانشناسی بعضی زندانیان سیاسی که در آن شرایط بسیار سخت، تجربه شکسته شدن را داشته‌اند، و آن دیگرانی که سرنوشت دیگری برای خود رقم زدند، و نیز تجربه شما، به کار ایرانیان برای مدیریت سختی‌های ناشی از ویروس کرونا خواهد آمد.
محمود نریمان، از ایرانیانی که روی به ملت و پشت به قدرت داشت، و در فقر مالی و در ثروت معنوی در ۵فروردین۱۳۴۰ از دنیا رفت.
اگر به قول مولانا، کاری بکنیم که هر غمی، باعث شادی شود! یا بهتر بگوییم، تدبیر امور را جوری به دست فردی خود و به دست جمعی خود بگیریم که غم را به شادی تبدیل کنیم، و از هر غمی یک شادی بسازیم، لازم نیست منتظر بهشت در آن دنیا باشیم، چند سالی که هر کدام از ما در این دنیا هستیم را می‌توانیم به روضهٌ رضوان و بهشت تبدیل کنیم: چون تو را غم شادی افزودن گرفت…روضهٌ جانت گل و سوسن گرفت! و بدین ترتیب، نوروز شما، مبارک و پیروز
آیا ایرانیانی که به قدرتها مراجعه میکنند عبرت خواهند گرفت؟ آیا آنها که عامل و زمینه‌ساز تجاوز صدام به مام وطن، و سپس با کودتای خرداد۱۳۶۰، ادامه جنگ به مدت ۸سال شدند هم پشیمان هستند؟
بسیاری از این «آپوزیسیون» که اکثرا مسن هستند و نگران بیماری و مرگ در غربت و یا انزوا هستند، به طور مستقیم و یا غیرمستقیم، به ایشان مراجعه میکنند. بسیاری بنی‌صدر را «نلسون مندلا»ی ایران می‌دانند. ولی از ترس تخریب‌ها و سانسورها و خودسانسوری‌ها، هنوز این جرات را پیدا نکرده‌اند که، در این شرایط که حیات ملی ایران در خطر است، این مهم را در علن و به صورت مقاله و یا سخنرانی و یا مصاحبه مطرح کنند و در شکستن دیوارهای سانسور، همراه هموطنان دیگر خود شوند. مسلما تاریخ از آنان که این شهامت را پیدا کنند، قدردانی خواهد کرد. پیش‌بینی من این است که یکی دو سه نفر، با شهامت این کار مهم را انجام خواهند داد، و بلافاصله بقیه هم همین روش را آغاز خواهند کرد، و حتی در پیشبرد این مهم، با همدیگر مسابقه هم خواهند گذاشت. فقط امیدوارم تا دیر نشده، کسانی شهامت این را داشته باشند که درخواست‌های خصوصی خود را برای سخنگویی آقای بنی‌صدر، به طور علنی و عمومی مطرح نمایند. فقط امیدوارم تا دیر نشده!