هر یک خطی که از قلم شما در نوشته‌ای و یا مقاله‌ای و یا… جاری شود، و هر یک جمله که از زبان شما در سخنرانی و یا مصاحبه‌ای و یا… ساری شود، که به شکلی از اشکال، از آن بوی استمرارطلبیِ تعفن «حفظ نظام، از اوجب واجبات است» برآید، شما را بیشتر در تجاوزهای این «نظام» به حقوق این ملت مظلوم، شریک جرم می‌کند.
هر چیزی که می‌شنویم، یک روایت است و نه الزاما واقعیت! هر چیزی که می‌بینیم، یک زاویه دید است و نه الزاما حقیقت!
بمناسبت عاشورا در 28 آبان 1359، بنی‌صدر در سخنرانی معروفش که در میدان آزادی ایراد کرد به شکنجه و بی منزلت شدن انسان و وسیله کردن قوه قضائی بعنوان ابزار استبداد، شدیدآ اعتراض کرد. پس از این سخنرانی، آقای خمینی دستور تشکیل هیئت شکنجه را داد. اعضای این هيئت عبارت بودند از: محمد منتظری از جانب آقای خمینی، علی محمد بشارتی از جانب مجلس، دکتر افتخار جهرمی از سوی شورای نگهبان و حسين دادگر دادستان تهران از سوی شورای عالی قضایی. درباره این هیئت، آقای بنی‌صدر در کتاب درس تجربه می گوید: «اما در مورد آن هیئت که نام بردید، بله، همین آقای بشارتی آمد پیش من و گفت: «آقا! شما یک در هزار آن را نگفتید. اصلا وحشتناک است». گفتم:«خب، پس گزارش کنید». گفت:«نمی‌توانم». گفتم:«چه طور؟». گفت:«به ما گفتند که گزارش کنید شکنجه‌ای نیست. چطوری می‌توانم گزارش کنم که هست».محمد منتظری هم، همین مطلب را گفته بود:«آمدند پیش پدر من و قضیه شکنجه ها را طرح کردند و گفتند که بله، این شکنجه ها است ولی وقتی گزارش کردند، خلاف آن را گزارش کردند».کسانی از قزوین آمده بودند و یک فهرستی از شکنجه ها یعنی نمونه هایی از شکنجه ها با نامهای آدم هائئ که شکنجه شده بودند را آورده بودند و در اختیار آن هیئت گذاشته بودند. رفته بودند پیش محمد منتظری و او بهشون تشر زده بود که:«به ما گفتند ثابت کنیم که شکنجه نیست، شما رفتید دلیل و مدرک آوردید که هست!».(کتاب درس تجربه - خاطرات ابوالحسن بنی‌صدر، اولین رئیس جمهوری ایران- ص 261).
گزارش روزنامه اطلاعات ۷ بهمن ۱۳۵۸ از اولین کنفرانس مطبوعاتی ابوالحسن بنی صدر را می آوریم. نکات اساسی این کنفرانس عبارتند از : – بینش بنی صدر از عملکرد سیاسی، عملکردی بر اساس عقل و منطق، و نه بر اساس زور – معرفی خود بعنوان پیرو خط استقلال و آزادی مصدق و دفاع از انقلاب بمعنی برقراری حکومتی منتخب مردم – دفاع از سیاست خارجی که بیانگر استقلال و آزادی در عمل باشد، نه سیاست فحش و شعار – دفاع از آزادی سریع از گروگانها که وسیله ای شده اند برای منزوی کردن ایران و انقلاب ایران در سطح جهانی...
بر عهده خود ما ایرانیان است که با تکیه بر حقوق، به همکاری‌های سازنده کوشا شویم، و با شادی و لذت مشارکت برای ساختن سرنوشت‌های خوب و خوب‌تر، جنبش خودجوش گذاری خشونت‌زدا از ولایت مطلقه و استبداد، به مردم‌سالاری را مدیریت کنیم.
بدون مدیریت گروگانگیری توسط قدرتهای داخلی و خارجی، بحران‌هایی که به علت چهار دهه ادامه حیات رژیم ولایت فقیه اتفاق افتاد، غیرممکن بود. حمله صدام به وطن ما با چراغ سبز قدرتها، نپذیرفتن تقاضای صلح صدام و کودتا علیه مردم و منتخبشان در خرداد ۱۳۶۰، عملی شدن خواست قدرتهای داخلی و خارجی در ممانعت از پایان جنگ و ادامه جنگ به مدت نزدیک به هشت سال، فاجعه ملی جنایت علیه بشریت و کشتارهای دهه ۱۳۶۰، قتل‌ها و حذف‌های فیزیکی در داخل و در خارج کشور، از بین رفتن و یا منفعل شدن نسل انقلاب، به انحصار در آمدن مناصب و مقامات کشور توسط خائنان و جانیان بی‌کفایت و بی‌لیاقت و فاسد،... فقط مثال‌هایی از خسران‌های کلان و متعددی هستند که در پی «گروگانگیری» گریبان ایران و ایرانیان را گرفته است.
از مهمترین عواملی که باعث خشونت میشوند، غفلت است. غفلت از حقوق ذاتی (بخصوص استقلال و آزادی)، غفلت از استعدادهای انسانی، و غفلت از فضلهای انسانی
واقعیت و حقیقت، در رابطه با اخبار اخیر- آلایش حقیقت، با دستکاری در واقعیت برای جنگ روانی قدرتها علیه مردم
