از هنرمندان، نویسندگان، استادان، معلمان، پزشکان، مهندسان، وکلا، دانشجویان و کارگران و فعالین حقوق بشر دعوت می کنم در یک همبستگی پایدار برای دفاع از حقوق بیاری هم بشتابید. مطمئن هستم که استبداد سیاه کنار خواهد رفت و مبارزه به سرانجام مطلوب خواهد رسید و ساختن ایرانی مستقل، آزاد و آباد ممکن خواهد شد.
اینک نوبت بدیل است. بدیلی که شما مردم با شناسایی و عمل به حقوق باید آن را نیرومند بگردانید. عرصه عمل را بر رژیم میان تهی تنگ کنید و گذار از این استبداد ذلت آور را به مردم سالاری شتاب بخشید.
یکپارچه برخیزید و بجای رفتن به پای صندوقهای خواری، رای متین خود را به مخالفت با رژیم جنایتکاران اظهار کنید. چنان کنید که جهانیان در برابر شما و اراده زیست در استقلال و آزادی شما، سر تعظیم فرود آورند. پیروزی خود را متحقق کنید.
انسان بدون بینش نمی توان یافت. از اینرو همواره کوشش هاي خرد متوجه تصحیح بینش بوده و هنوز نیز هست. این تصحیح گاه در بنیاد و اصول و گاه در هر دو به عمل آمده اند، یا به عمل می آیند. دو مفهوم تضاد و توحید، دو بنیاد دو بیـنش هستند. تناقض چیست؟ عدم تناقض چیست؟ تضاد چیست؟ عدم تضاد چیست؟ تناقض اصل است یا عدم تناقض اصل است؟ نـوع پاسخ به این پرسش ها، در نوع بینش اثري تعیین کننده دارد. بدین جهت، مباحثه منازعه و حتی جنگ بر سر درستی این یا آن نظر، با تاریخ سیر اندیشه هم آغاز است، و هنوز باز ادامه دارد
سرنوشت هسته‌هایی که یکی دو نفر، تصمیم‌گیرنده و گرداننده امور باشند و بقیه، بیشتر از شنونده و تماشاگر باقی نمانند، به گروههایی هرمی و استبدادی خواهد انجامید. کار این گروهها، دوام نمی‌آورند و انشعاب و انحلال‌هایی که در «اپوزیسیون» شاهد آنها بوده‌ایم، غالبا به این دلیل بوده است. برای اینکه سرنوشتهای خوب و خوب‌تری را برای خود رقم بزنیم، برای رسیدن به جامعه‌ای باز، و برای هرچه بازتر کردن جامعه، بایسته است هسته‌هایی بسازیم و در آنها فعال شویم که: ۱-هر فردی، خود رهبری‌کننده خویش باشد. (حق رهبری خویش) ۲-کاری جمعی، توسط مجع تصدی شود. (حق شرکت در رهبری جمعی) به این معنا که هر عضو در هر هسته‌ای باید از جمله از دو حق برخوردار شود: اول حق رهبری خویش، و دوم حق مشارکت در رهبری جمعی. در این صورت میزان قدرت و نقش این عامل در روابط، کمتر و کمتر می‌گردد، و هر چه به صفر تمایل بیشتری پیدا کند، طول عمر، و بازدهی، و تاثیرگذاری این‌گونه هسته‌ها در ساختن سرنوشتهای بهتر و بهتر، بیشتر و بیشتر می‌گردد. در چنین شرایطی، انگیزه افراد برای مشارکت بیشتر، و برای فعالیت و خلاقیت و ابتکار بیشتر.
چند نسل ایرانی، در پی یکدیگر، استقلال و آزادی را هدف جنبشهای خویش کردهاند. زمانی برای استقلال تقدم قائل شدهاند (جنبش تحریم تنباکو) و زمانی آزادی را مقدم شمردهاند (جنبش مشروطیت) و زمانی این دو را همزاد و همراه دانسته و خواستهاند (ملیکردن صنعت نفت و انقلابی که اسلام بمثابه بیان استقلال و آزادی، اندیشه راهنمای آن شد). اما آیا به استقلال و آزادی، بمثابه هدف و روش، وجدان داشتند؟ تحقیقی که اینک در اختیار خواننده قرار میگیرد، به پرسش، این پاسخ را میدهد: تعریف استقلال و آزادی بر اصل موازنه عدمی، تعریفیاستکه هدف و روشکردنش، هر شهروند و هر جامعه را از جبر پویاییهای نظام سلطهگر – زیرسلطه میرهد. این واقعیت که ایران در موضع زیرسلطه است و همچنان فقیر میشود، میگوید وجدان به استقلال و آزادی، نه تنها همگانی نگشتهاست، بلکه در سطح آن بخش از جامعهکه نقش نیروی محرکه را بر عهده دارد، نیز، همگانی نشدهاست؛ چه رسد به روش زندگی گشتن. چرا؟
دیدیم که اعتماد به آنچه خود داشته‌ایم و داریم، جنبشهای همگانی و خودجوشِ ۱۳۵۷ و ۱۳۸۸ را به سوغات آورده و ما را در جهان زبانزد کرده. طلب جام جم از بیگانۀ به حاکمیت جمهور مردم، تمنای مردمسالاری را در تجربۀ انقلاب ۱۳۵۷ به هژمونی بیگانۀ ضد انقلاب و در سال ۱۳۸۸ به کهریزکها کشانید. نقشی را که خود در ساختن آیندۀ خود می‌توانیم و باید داشته باشیم، ز بیگانه های ایرانی و انیرانی تمنا کردن، سرنوشتی جز بدتر از پدیدۀ احمدی‌نژادها و دردناکتر از کهریزکها برایمان نمی‌آورد. تجربۀ موفق تونس را در فراری دادن بن‌علی در عرض چند هفته، به خود یادآور شویم. از جمله ریشه‌های اصلی ادامۀ وضعیت قبلی با شکلی دیگر و سرنوشتی بدتر از وضعیت قبلی در کشورمان، عدم باور اکثر افراد و گروه‌های سیاسی و از آن مهمتر عدم باور اکثر خودِ ما مردم به وجوب اعمال توانایی از طریق خودِ مردم و وجوب گرفتن مشروعیت برای مسائل و تصمیم‌های سیاسی از خودِ مردم است. باید به خود و به نفسِ خود اعتماد کنیم.
چرخ ار نگردد گرد دل، از بیخ و اصلش برکنم—گردون اگر دونی کند، گردن گردان بشکنم!... به سهم خود و به نوبه خود!
امیدوارم که فرا رسیدن عید، منقلب شدن طبیعیت، یادآوری دیگری باید برای منقلب شدن من و شما و ما ایرانیان که با ادامه انقلابی زیبا، لذت مشارکت در ساختن سرنوشتهای خوب و خوب‌تر را به خود عیدی بدهیم! بدیل رژیم ولایت مطلقه، من، و شما، و همه ایرانیان ایستاده در خط استقلال و آزادیم هستیم. ما توانا هستیم! آنچه که برای گذار از ولایت مطلقه و استقرار و استمرار و پیش‌برد مردمسالاری لازم است، ما خود دارا هستیم! سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد--آنچه خود داشت، ز بیگانه تمنا می‌کرد! عید آمد و عید آمد، وان بخت سعید آمد—برگیر و دهل می‌زن، کان ماه پدید آمد غم‌هاش همه شادی، بندش همه آزادی—یک دانه بدو دادی، صد باغ مزید آمد برخیز به میدان رو، در حلقه رندان رو—رو جانب مهمان رو، کز راه بعید آمد
