در آن روزهای آخر، آقای خمینی فردی را نزد آقای بنی‌صدر فرستاد، با این پیام که اگر شرایط وی را بپذیرد، «رئیس جمهور و محبوب و فرمانده کل قوا» باقی می‌ماند و بجای آقای رجایی تحمیل شده، هرکس را که او می‌خواست نخست‌وزیر می‌شد. آقای خمینی تهدید کرده بود اگر شرایط او را نپذیرد، «تا آخر خواهد رفت» به این ترتیب، بنی‌صدر «پشت به قدرت، و روی به ملت» کرد و با نفی قدرت، مورد غضب قرار گرفت.
مکرر می‌گفت: ساحل افتاده گفت: گرچه بسی زیستم، — هیچ نه معلوم شد، آه که من چیستم؟ موج ز خود رفته‌ئی، تیز خرامید و گفت: — هستم اگر میروم! گر نروم نیستم!
رسانه‌هایِ همگانیِ ملی، که بودجهٌ آن‌ها توسط دولت پرداخت می‌شود، که یعنی در واقع متعلق به خود ما مردم هستند، باید توسط کسانی اداره شوند که توسط خود ما مردم، مستقیما، برای مدت محدودی انتخاب می‌گردند، و در نتیجه، مستقیما، به ما پاسخ‌گو هستند.
آیا اگر بنی‌صدر و بنی‌صدری‌ها، با کودتای خرداد ۱۳۶۰ حذف نمی‌شدند، امکان وقوع فاجعه ملی دهه ۱۳۶۰ و جنایت‌ها علیه بشریت در آن زمان و تا به حال، اصلا می‌توانست فراهم شود؟ آیا اگر مصدق و مصدقی‌ها، با کودتای مرداد ۱۳۳۲ حذف نمی‌شدند، امکان وقوع فاجعه خمینیسم، اصلا می‌توانست حتی قابل تصور باشد؟
سلسله تولیدات و کارهای این هم‌وطن پرکار ما، بدون شک منابع مهمی در تاریخ‌نگاری حقایق واقعی، و رویدادهای حقیقی تاریخ معاصرایران هستند. گرچه دیوارهای بلند سانسور و خودسانسوری، در اطراف مصدق و مصدقی‌ها، و نیز بنی‌صدر و بنی‌صدری‌ها افراشته شده‌اند، ولی به یمن تلاش و استقامت و پرکاری طرفداران استقلال و آزادی و مردم‌سالاری، در تولید و انتشار حق‌وندانه واقعیت‌خای تاریخی، شاهد غنای وژدان تاریخی جامعه بوده‌ایم. عطش ایرانیان فرهیخته برای احقاق حق مطلع شدن و حق مطلع کردن، نویدبخش آینده روشنی است برای ایران و ایرانیان، و نیز برای فارسی‌زبانان کشورهای دیگر و سایر مردم منطقه.
انتخابات مجلس اول مهندسی شده و اکثر «نمایندگان» تقلبی بودند. این مجلس و رای آن در باره عزل، غیرقانونی بود
عمرها باید که تا یک سنگ خاره ز آفتاب---لعل گردد در بدخشان یا عقیق اندر یمن! قرنها باید که تا از لطف حق پیدا شود---بایزیدی در خراسان یا اویسی در قرن!
تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید--تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر--که به است یک قد خوش ز هزار قامت کوز
ما مردم، هر یک به سهم خود و به نوبه خود، در ایران و سراسر دنیا، با این ریشه‌یابی‌ها، چگونه باید به نقش خود در این بحران پی ببریم؟ و با عبرت‌آموزی و با کنکاش در خود و در وژدان عمومی خود، چگونه باید برای این بحران‌ها راه حل بیابیم؟… هر یک به سهم خود و به نوبه خود!
با انقلاب الکترونیک و با انفجار طول و عرض و عمقِ اطلاعات، و باتوجه به اینکه انقلاب الکترونیک، بیشتر از انقلاب کشاورزی، و حتی انقلاب صنعتی، خودافزاینده بوده است، آنچه تا به حال و در این چند دهه گذشته دیده‌ایم، فقط قسمت کوچکی از نوک کوه یخ بزرگی است که بخش عظیم آن در زیر سطح آب قرار دارد و به چشم نمی‌آید.