لوزان

رژیم‌های استبدادی از شفافیت هراسان‌اند. به هنگام امضای یک قرارداد بین المللی دیگر نمی‌توان واقعیت را با شعار پوشاند. در یک قرارداد و یا توافق بین المللی، به شرط اینکه مخفی نباشد، معلوم می‌شود چه کشورهایی چه تعهداتی را به عهده گرفته‌اند. این نوع قراردادها و توافق‌ها نوعی شفافیت ایجاد می‌کنند. از اینرو کسانی مانند

آيا آنها که می‌گويند ديپلماسی زبان مصلحت است، مرادشان از مصلحت همين مصلحت است؟ آيا مردم ايران از صدها ميليارد دلار هزينه‌های انجام شده درباره پروژه هسته‌ای کردن کشور و يا به قول خودشان پيوستن به باشگاه هسته‌ای جهان، کمترين اطلاعی دارند؟ آيا مردم اطلاع دارند که به موجب اين توافقنامه، همين هزينه‌های انجام شده