بریایی و پویایی و پیشبرد مردمسالاری در وطن ما، بدون یک جنبش هرچه فراگیرتر و مستمر و پایدار در ایران غیر ممکن است,

 نیز بدون یک تلاش مردمی و هماهنگ در تمام دنیا، مشکل‌تر خواهد بود. 

این واقعیت در مورد سایر کشورها نیز صادق است. 

سرنوشت همه‌ی ما شهروندان دهکده جهانی، بسیار در هم تنیده است.
باید پرسید که بعد از ۷۸ جلسه قبلی مجمع عمومی سازمان ملل، و به علت آن جلسات و به‌خصوص سخنرانی‌های ایراد شده در آن جلسات، اتفاق اتفاقات مهم و مثبت در دنیا چه بوده است؟

این روزها مصداف است با سالگرد حمله صدام به ایران (۴۴ سال پیش) و اعلام روز جهانی صلح (۴۳ سال پیش) است.

۴۵ سال از انقلاب اسلامی ایران می‌گذرد. این هر سه واژه‌ی «انقلاب»، و «اسلام»، و «ایران» باید بار منفی و منفور پیدا می‌کرد. آن بهار، باید به خزان و زمستان مبدل می‌شد. زمستانی که «بس ناجوان‌مردانه سرد» است

حقوق‌مدارتر شدن و حقوق‌مدارتر کردن، از پیش‌نیازهای برپایی و پویایی مردمسالاری در هر جامعه‌ای است. برای این کار، یکی از مهمترین راه‌ها، احقاق حق اطلاع‌یابی، و احقاق حق اطلاع‌رسانی است.

برای انجام این مهم، با خودانگیختگی و با احقاق حق استقلال و با احقاق حق آزادی، هر کدام از ما می‌توانیم از استعداد خلاقیت خود بهره بگیریم و در ابتکار راههای مختلف، کوشا شویم.

مهمترین عامل پویایی دیکتاتوری و استبداد، باور به اصالت قدرت و زور و سلطه است. در این وادی، نقش سلطه‌گران مشخص است. از یک سو نقش سلطه‌گران خارجی، به‌خصوص در تاریخ معاصر ایران، طبق بسیاری اسنادِ از طیقه‌بندی خارج شده، مستند و واضح است. در رابطه با پویایی استبداد و سلطه‌گری، سلطه‌‌گران داخلی هم طی گذشته ایام و در آزمایشگاه زمان، چند حقیقت را در مورد خود افشا کرده‌اند:
اول- دیکتاتورهای «وطنی» و سلطه‌‌گران داخلی بدون وابستگی و سرسپردگی و نوکریِ سلطه‌‌گران خارجی، نمی‌توانند حتی نمی‌توانند قدم‌های اول را در وطن‌فروشی بردارند،
دوم- در اغلب موارد، این سلطه‌‌گران داخلی هستند که برای رسیدن به قدرت و سلطه‌‌گری به سلطه‌‌گران خارجی مراجعه کرده‌اند، و نه برعکس،

علی صدارت- مقایسه جنبشها در مصر، بنگلادش و ایران گفتگوی آقای جهانگیر گلزار با علی صدارت در تلویزیون سپیده استقلال و آزادی تاریخ تولید: ۳۱ مرداد ۱۴۰۳ = 21-08-2024 چهارشنبه ❊ مطلب را به شکل صوتی، در👇همین‌جا👇بشنوید: ❊ ❊ تلاش برای برپایی، و پویایی، و پیشبرد مردمسالاری ❊ ❊ ❊ مطلب را به صورت تصویری

اگر حقوق محور اعتراضات باشند، افق دید و فعالیت معترضان باز و بازتر می‌گردد. قدرت‌ها تلاش می‌کنند که ما مردم را از هم جدا کنند و دسته دسته کنند، و حتی در مقابل هم بگذارند. اعتراضات صنفی، آسیب‌پذیرتر هستند.
اعتراضات صنفی:
بازنشستگان مخابرات تبریز، معلمان شیراز،… پرستاران:
پرستار داد بزن، حقت رو فریاد بزن
اعتراضات صنفی و گروهی، کاربرد خود را دارد ولی خطر بیشتری برای اینکه سرکوب و ساکت شوند را دارند.
ولی اگر حقوق ذاتی بشر که همه‌مکانی، و همه‌زمانی، و همه‌کسانی هستند را محور مطالبات و اعتراضات قرار دهیم، خطر سرکوب کمتر و کمتر می‌گردد.
بیا بیرون هموطن، حقت رو فریاد بزن
ولی اعتراضاتی که لایه‌های بزرگتری از مردم، و بهتر از آن، کل مردم ایران را پوشش دهند، هم امکان این را فراهم می‌کند که اقشار مختلف مردم به آن بپیوندند (از جمله کارکنان کشوری و لشکری) و هم خطر سرکوب کمتری را دارند.
این‌گونه مطالبات حداقلی، منحصر به ایران نیست. مثلا از جمله اشکالات مهم در انتخابات امریکا هم همین است که هر کسی به منافع شخصی و گروهی و صنفی خود می‌اندیشد
–
امیررضا عجم‌اکرامی، اولین اعدام در ملاء عام در سال ۲۰۲۴ به گزارش سازمان حقوق بشر ایران
«لگام» (کارزار لغو گام به گام اعدام-لگام)
طبق گزارش سالانه سازمان حقوق بشر ایران، اعدام‌های ملاء عام
در سال ۲۰۲۲ دو نفر
در سال ۲۰۲۳ هفت نفر
ایران یکی از معدود کشورهایی است که در آن احکام اعدام در ملاء عام اجرا می‌شود.