رسانه‌هایِ همگانیِ ملی، که بودجهٌ آنها توسط دولت پرداخت می‌شود، که یعنی در واقع متعلق به خود ما مردم هستند، باید توسط کسانی اداره شوند که توسط خود ما مردم، مستقیما، برای مدت محدودی انتخاب می‌گردند، و در نتیجه، مستقیما، به ما پاسخ‌گو هستند.
مردمسالاری، یک شیئ نیست که توسط قشون خارجی به کشوری وارد شود و یا یک دارو نیست که برای درمان پیکر استبدادزده کشوری، به آن تزریق شود. دیدیم که چگونه سوزنِ سرنگِ تزریق‌کنندگانِ متوهمِ داخلی و خارجی آن در افغانستان و عراق، در بدن مردم آن کشورها شکست! مردمسالاری یک فرهنگ است، فرهنگ یک ملت. یک ملت را افراد آن تشکیل میدهد و فرهنگ آنها. فرهنگ مردمسالاری، فرهنگی است پویا. هر فردی، و در نتیجه هر ملتی، می‌تواند پیوسته مردم‌سالارتر گردد، و تلاش در این رشد انسانی، بایسته و شایسته است.
متاع آزادی و رشد و استقلال، متاعی نیست که بی‌مشتری بماند و فقط کافی است این متاع در بازار فکر و اندیشه، امکان عرضه شدن پیدا کند تا مشتریان، این کالای پرارزش را، سرِ دست ببرند. مسلما ً در این بازار رقیبانی هم هستند که با استفاده از هر طریقی، می‌خواهند فروشندگان دموکراسی را از صحنۀ رقابت بدر کنند. ولی چون بخوبی می‌دانند که هرآینه عرصه، باز، و عرضه، بدون سانسور، و انتخاب، آزاد باشد، جنس ِ بنجل ِ استبداد و خفقان و خشونت، روی دستشان باد خواهد کرد، به هر وسیله و مستمسَکی متشبث می‌شوند، و طبق توضیح مختصر این نوشتار، چه وسیله‌‌ای موثرتر از وسایل ارتباط جمعی، و چه تیغی برّاتر از شمشیر سانسور در رسانه‌های گروهی؟
از همین امروز، شایسته و بلکه بایسته است که هر کدام از ما، به سهم خود و به نوبه خود و به سلیقه خود و به اندازه توان خود، برای گذار خشونت‌زدا از رژیم ولایت مطلقه، و رسیدن به نظام مردم‌سالار و دموکراتیک، کاری و تلاشی انجام دهیم، حالا هر چقدر هم آن کار و تلاش، در ظاهر به نظر کوچک بیاید. هرچه تعداد بیشتری از ما این وظیفهُ حیاتی خود را بشناسیم و بدان عمل کنیم، این رژیم هرچه زودتر چون برفی آب می‌شود و فرو می‌ریزد. هر یک نفر بیشتری از ما که به این وظیفه حیاتی خود عمل کند، فروپاشی این رژیم، خشونت‌زدا‌تر خواهد بود، و قدرت‌های داخلی و خارجی، در جنگ روانی علیه مردم شکست جانانه‌تری خواهند خود. از همین امروز در این جنگ روانی، به دفاع از خود برخیزیم...
از همین امروز، شایسته و بلکه بایسته است که هر کدام از ما، به سهم خود و به نوبه خود و به سلیقه خود و به اندازه توان خود، برای گذار خشونت‌زدا از رژیم ولایت مطلقه، و رسیدن به نظام مردم‌سالار و دموکراتیک، کاری و تلاشی انجام دهیم، حالا هر چقدر هم آن کار و تلاش، در ظاهر به نظر کوچک بیاید. هرچه تعداد بیشتری از ما این وظیفهُ حیاتی خود را بشناسیم و بدان عمل کنیم، این رژیم هرچه زودتر چون برفی آب می‌شود و فرو می‌ریزد. هر یک نفر بیشتری از ما که به این وظیفه حیاتی خود عمل کند، فروپاشی این رژیم، خشونت‌زدا‌تر خواهد بود، و قدرت‌های داخلی و خارجی، در جنگ روانی علیه مردم شکست جانانه‌تری خواهند خود. از همین امروز در این جنگ روانی، به دفاع از خود برخیزیم...
مهمترین کار این جمع، حاصل عمر، پیشنهاد قانون اساسی بر پایه حقوق پنجگانه است.
۲از۱۷-سند حاضر، انتقال حاکمیت به مردم ایران را به ترتیبی پیشنهاد می‌کند که از روز نخست، نهادهایی که تشکیل می‌شوند بیانگر مردمسالاری حقوند باشند. افزون به اینکه عمل به حقوق پنجگانه و بکاربردن قواعد خشونت‌زدایی از سوی شهروندان، نیازمند رهایی کامل از استبداد نیست، بلکه روش استبدادزدایی در سطوح مختلف زندگی شهروندان و جامعه مدنی و سرانجام دولت هستند.
۱از۱۷-گذار از استبداد به مردم سالاری و تثبیت مردم سالاری مبتنی بر حقوق و کرامت انسان، به یک میثاق ملی حقوقی نیاز دارد که شرایط و روشهای جایگزین را ارائه کند. بدین‌سان، تدوین و نشر متنی بعنوان ساختار حقوقی دوران گذار که اصول راهنمایی برای سامان بخشیدن حقوقمدارانه به اداره کشور– در این دوران سرنوشت ساز – باشد، ضرور است. مهمترین کارکرد سند ساختار حقوقی دوران گذار روشنایی بخشیدن به مراحل عمده دوران گذار به یک دولت حقوقمدار پایدار است.
در طرح پیشنهادی ’رسانه‌های همگانی، به عنوان شاخه چهارم دولت حقوقمدار‘ گردانندگان رسانه‌هایی که بودجه آنها توسط دولت (یعنی در واقع توسط ما مردم) تهیه می‌شود، برای مدتی معلوم و محدود، و توسط خود ما مردم، و بطورمستقیم توسط انتخابات آزاد، انتخاب می‌شوند که به جای نوکری هر کسی که در قدرت باشد، خدمت‌گذاران ما مردم، و پاسخ‌گو به ما مردم باشند.
این وحشت و دو دلی که اگر حاکمان مستبد و سلطه‌گر نباشند، وضعت مردم زیرسلطه بسیار بدتر خواهد شد، از کارسازترین و مهمترین و موثرترین اضطراب‌ها بوده است، که بدون هیچ استثنائی، در طول تاریخ و در عرض جغرافیا، توسط همه مستبدان، به اشکال به ظاهر متفاوت، بکار برده شده است. بدون این رویه، که امتحان خود را، با موفقیت پس داده است، امکان ادامهٌ سلطهٌ مستبدان، که همیشه اقلیتی زورگو و خشونت‌گستر، و حاکم بر اکثریت منفعل و فعل‌پذیر هستند، غیر ممکن است.